Σαν σήμερα, 13 Απριλίου, το 2003, σημειώθηκε το φριχτό δυστύχημα, που έχει σημαδέψει την νεότερη ιστορία της Ελλάδας.

Μαθητές της Α’ Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας επέστρεφαν από εκδρομή στην Αθήνα, όταν το λεωφορείο τους συγκρούστηκε πλαγιομετωπικά με φορτηγό που μετέφερε μελαμίνες και νοβοπάν, στο ύψος των Τεμπών.

Μερικά από τα βαριά υλικά που μετέφερε το φορτηγό έπεσαν στο δρόμο, όμως κάποια άλλα χτύπησαν το λεωφορείο με τα παιδιά, κόβοντάς το στα δύο. Ο απολογισμός ήταν τραγικός: 21 μαθητές έχασαν τη ζωή τους και ακόμα έξι τραυματίστηκαν.

Το λεωφορείο διαλύθηκε, ενώ τα συνεργεία διάσωσης που έσπευσαν στο σημείο χρειάστηκαν περίπου δύο ώρες για να απεγκλωβίσουν τα τραυματισμένα παιδιά και να ανασύρουν τα νεκρά.

Οι εικόνες της απόλυτης τραγωδίας έκαναν αμέσως το γύρο της χώρας, που θρηνούσε τα αδικοχαμένα παιδιά, την ώρα που οι γονείς τους έψαχναν να τα βρουν ζωντανά ή νεκρά στα νοσοκομεία της Λάρισας και της Θεσσαλονίκης.

Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε την επόμενη μέρα στο νεκροταφείο του Μακροχωρίου όπου και οδηγήθηκαν στην τελευταία τους κατοικία οι αδικοχαμένοι μαθητές.

Πέρασαν πέντε χρόνια για να πραγματοποιηθεί η δίκη.

. Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο οδηγός του λεωφορείου αθωώθηκε και ο οδηγός της νταλίκας καταδικάστηκε σε 15 χρόνια κάθειρξης. Οι ιδιοκτήτες της νταλίκας και του εργοστασίου νοβοπάν καταδικάστηκαν από τέσσερα έως 14 χρόνια, ενώ η εταιρεία κατάβαλλε αποζημίωση ύψους 8.500.000 ευρώ στις οικογένειες των θυμάτων.

Οι 21 άτυχοι μαθητές

Το Μακροχώρι, η Βέροια, ο Νομός Ημαθίας δεν ξεχνά.. Δεν ξεχνά τη μέρα που ο ουρανός δέχτηκε 21 αγγέλους:

• Ευαγγελία Θ. Γάτου – Ετών 16
• Αναστασία Π. Παυλίδου – Ετών 16
• Περιστερά Ι. Ουστά – Ετών 16
• Γεωργία Δ. Τραπεζανλή – Ετών 16
• Σταύρος Δ. Κανελλόπουλος – Ετών 15
• Ηλίας Π. Τσολερίδης – Ετών 16
• Παναγιώτης Κων. Μουρατίδης – Ετών 16
• Ανδρέας Χ. Αθανασιάδης – Ετών 16
• Χριστίνα Ε. Σταματέλλου – Ετών 16
• Ιωάννης Κ. Τριανταφυλλίδης – Ετών 16
• Βασίλειος Ν. Παπαδόπουλος – Ετών 16
• Ευανθία Κ. Ψαλίδα – Ετών 16
• Δημήτριος Α. Κοσμίδης – Ετών 15
• Κωνσταντίνος Α. Θαλαλαίος – Ετών 16
• Γεσθιμανή Ζ. Σταφυλίδου – Ετών 16
• Σάββας Λ. Παναγιωτίδης – Ετών 16
• Αθανάσιος Μαρκανταράς – Ετών 16
• Γιώργος Κ. Μήτσκας – Ετών 16
• Ιωάννα Θ. Καστίδου – Ετών 16
• Δημήτριος Θ. Σίγγας – Ετών 16
• Όλγα Β. Αγγελίνα – Ετών 15

Στο σημείο της τραγωδίας υπάρχει και συντηρείται μνημείο για τα παιδιά.

Ένας από τους μαθητές που γλίτωσαν από το φριχτό τροχαίο στο οποίο είχε ξεκληριστεί ολόκληρη η σχολική του τάξη, χειροτονήθηκε πριν μερικά χρόνια. Ο Μακάριος Λιακόπουλος έχει αφιερώσει τη ζωή του στο Θεό, μετά από το δυστύχημα.

Έτσι, την Κυριακή των Βαΐων του 2017, κατά τη Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων Βέροιας, χειροτονήθηκε.

Μετά το πέρας της Λειτουργίας ο Μητροπολίτης Βέροιας, Ναούσης και Καμπανίας, Παντελεήμων, τον χειροτόνησε, διαβάζοντας τη σχετική ευχή της Εκκλησίας, για τη γιορτή.

Πηγή: http://ant1news.gr

Έκλαιγε όλη η Ελλάδα…

Ήταν μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Με τη ρουτίνα της καθημερινότητας, τα γέλια και τα πειράγματα μεταξύ συναδέλφων για τα θέματα και τα “αποκλειστικά” ρεπορτάζ που θα έπρεπε να βρούμε. Εκείνη την εποχή εργαζόμουν στην Αλεξανδρούπολη, σε κανάλι της περιοχής. Δεν ήμουν μάνα. Και σκάει σαν βόμβα η είδηση… Και κόβεται η ανάσα όλων μας. Γίναμε αυτόματα, όλοι “γονείς”. Σε κάθε λεπτομέρεια που οι άτυχοι συνάδελφοι κλήθηκαν να μεταδώσουν ζωντανά από το σημείο της τραγωδίας, οι καρδιές μας ράγιζαν. Μέχρι που έγιναν χίλια κομμάτια.

Στα πρώτα λεπτά διαπιστώσαμε ότι η μεγάλη χιλιομετρική απόσταση από το τραγικό συμβάν, δεν μας έδινε το περιθώριο της απλής αναμετάδοσης της είδησης, ούτως ώστε να θρηνήσουμε και να μη χρειαστεί να εμπλακούμε περισσότερο. Διότι αυτές είναι οι χειρότερες στιγμές μας σε αυτό το επάγγελμα. Η νταλίκα είχε ξεκινήσει από τον Έβρο. Όλη αυτή η ανείπωτη τραγωδία μεταφέρθηκε αυτόματα και σε εμάς. Που οφείλαμε να ψάξουμε, να αποκαλύψουμε, να ενημερώσουμε. Μπορεί να μην είδαμε από κοντά όλες αυτές τις εικόνες που έκαναν μια ολόκληρη χώρα να κλαίει για 21 αγγελούδια, αλλά χρειάστηκε να κοιτάξουμε στα μάτια αυτούς τους γονείς… Αυτά τα αδέρφια… Που βρέθηκαν στην Αλεξανδρούπολη για τη δίκη. Μάνες με μάτια άψυχα, που κοιτούσαν στον παράδεισο. Εκεί βρέθηκαν για την αποζημίωση; Θεωρεί κανείς ότι τους ένοιαζε το ποσό που θα έπαιρναν; Η ζωή τους είχε σταματήσει στις 13 Απριλίου του 2003. Η αγκαλιά τους είχε αδειάσει με τόσο βίαιο τρόπο. Συνέχιζαν να αναπνέουν για τις οικογένειές τους, για τα υπόλοιπα παιδιά που ενδεχομένως είχαν. Ο πόνος όμως δεν θα υποχωρούσε. Αυτά τα μάτια κάποιοι δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Αυτούς τους ανθρώπους που έζησαν τον απόλυτο εφιάλτη. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μπεις στη θέση τους. Απλά κατεβάζεις το κεφάλι και κάνεις μία ακόμη προσευχή για αυτές τις ψυχούλες.

Μαρία Τσανάδη