Της Μαρίας Τσανάδη

Για τον αθλητισμό, την καραντίνα και την οικογένεια, μίλησε ο πρωταθλητής και κυπελλούχος με τη φανέλα της ΑΕΛ

Το όνομά του έχει συνδεθεί με τα χρυσά χρόνια της ΑΕΛ. Τότε που πανηγυρίζαμε κύπελλο και πρωτάθλημα, τότε που επί σειρά ετών η Λάρισα είχε το καμάρι της και όλοι κοίταζαν με θαυμασμό εκείνη την ομάδα.

Ο Θοδωρής Βουτυρίτσας δεν χρειάζεται συστάσεις. Σήμερα το όνομά του είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα παιδιά, αφού μέσω της Ποδοσφαιρικής Ακαδημίας «Ατρόμητοι» στη Λάρισα δείχνει εδώ και πολλά χρόνια την αγάπη του όχι μόνο για τη στρογγυλή θεά, αλλά και για τους νέους, αφού προτεραιότητά του είναι η διαμόρφωση χαρακτήρων μέσω του αθλητισμού.

Μιλήσαμε μαζί του για το πώς βλέπει τα παιδιά μέσα από τον αθλητισμό, για την καραντίνα αλλά και γενικότερα για την οικογένεια. Ο ίδιος είναι ξεκάθαρο ότι παίρνει ζωή και δύναμη από τα παιδιά, στα οποία άλλωστε έχει αφιερωθεί.

• Πόσο εύκολο είναι να συνδυαστεί οικογένεια και καριέρα;

Εγώ προσωπικά όταν έπαιζα ποδόσφαιρο δεν είχα παιδιά, οπότε μου ήταν πιο εύκολο να λειτουργήσω. Αυτοί που είχαν και παιδιά ήταν δύσκολο να είναι συνεπείς με τα συνεχή ταξίδια και τις υποχρεώσεις.

• Ήσασταν όμως μαζί με τη γυναίκα σας εκείνη την περίοδο;

Ναι, όμως η επαγγελματική μας αποκατάσταση αποτελούσε τότε προτεραιότητα. Θεωρούσαμε πολύ σημαντικό βήμα την απόκτηση παιδιών. Για εμένα η απόκτηση των τριών παιδιών μου, ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία μου. Καμαρώνω κάθε στιγμή γι’ αυτά.

• Σήμερα, σε σύγκριση με το παρελθόν, δεν βλέπουμε συχνά πολυμελείς οικογένειες. Ποιοι είναι οι ανασταλτικοί παράγοντες;

Καταρχήν υπάρχει δυσκολία ακόμη και στο ξεκίνημα μιας σχέσης. Οι εποχές αλλάζουν και το οικονομικό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να γίνει το πρώτο βήμα. Όταν με τους μισθούς που υπάρχουν κάποιος δυσκολεύεται να συντηρήσει τον εαυτό του, πώς θα προχωρήσει σε συμβίωση ή σε οικογένεια; Πώς θα μπουν κι άλλες υποχρεώσεις;

• Σίγουρα το οικονομικό είναι βασικό θέμα. Είναι όμως το μόνο πρόβλημα;

Βασικότατος παράγοντας είναι η εξίσωση των δύο φύλων. που παρέκαμψε τις προτεραιότητες. Πλέον η γυναίκα δεν στερείται την καριέρα. Η ισότητα είναι μεγάλη κατάκτηση και σαφέστατα ο ρόλος της γυναίκας σε όλους τους τομείς είναι σημαντικότατος. Είναι όμως δύσκολο να κρατηθούν ισορροπίες και το μεγάλωμα των παιδιών, ειδικά αν είναι πολλά, δεν αφήνει περιθώρια να συνδυαστούν όλα.

• Η σύζυγός σας, ως μάνα, βρήκε τις ισορροπίες όταν μεγάλωσε η οικογένειά σας; Εσείς ήσασταν κοντά στο μεγάλωμα των παιδιών;

Παρόλο που είναι ψυχολόγος και σίγουρα από την πρώτη στιγμή θα μπορούσε να αφιερώσει πολύ χρόνο στο σημαντικό αυτό επάγγελμα, θεώρησε ως προτεραιότητα το μεγάλωμα των παιδιών και η επαγγελματική της καριέρα ήταν δευτερευούσης σημασίας για εκείνη. Μεγαλώνοντας τα παιδιά κατάφερε να συνδυάσει ιδανικότερα τους δύο ρόλους. Πάντως, ήταν και είναι μία αφοσιωμένη μητέρα. Το επέλεξε η ίδια. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό ήμουν κοντά. Άλλωστε και για εμένα το σημαντικότερο είναι βρίσκεσαι ουσιαστικά δίπλα στα παιδιά σου κατά την ανάπτυξή τους.

• Όσον αφορά στα άλλα σας παιδιά… Αυτά της Ακαδημίας. Επί πολλά χρόνια έρχεστε σε επαφή με παιδιά είτε από ολιγομελείς είτε από πολυμελείς οικογένειες. Παρατηρείτε διαφορές στους χαρακτήρες αυτών των παιδιών;

Ξεκάθαρα! Όταν ένα παιδί συμβιώνει με άλλα αδέρφια μαθαίνει να είναι συνεργάσιμο. Παραμερίζεται το «εγώ», είναι αυτονόητο για το παιδί ότι πρέπει να υπάρχει αλληλοστήριξη και αλληλοσυμπαράσταση. Είναι δεδομένο ότι θα βοηθήσει και θα συνεργαστεί. Γενικά οι πολυμελείς οικογένειες είναι πιο λειτουργικές και στηρίζει ο ένας τον άλλον, κάτι που φαίνεται στην καθημερινότητα των παιδιών. Φυσικά μέσω του αθλητισμού, στην πορεία όλα τα παιδιά φτάνουν στο επιθυμητό επίπεδο με δουλειά και καθοδήγηση. Σίγουρα όμως για εκείνα που μεγαλώνουν σε μεγάλη οικογένεια είναι πολύ πιο εύκολη η προσαρμογή.

• Οι γονείς σήμερα «κακομαθαίνουμε» τα παιδιά μας;

Είναι γεγονός ότι η υπερπροστασία δημιουργεί παιδιά πιο απαιτητικά. Πολλοί είναι εκείνοι που δεν επιτρέπουν ούτε καν μία σύσταση στα παιδιά τους. Θεωρούν ότι δεν πρέπει να τα αγγίζει κανείς και ότι μόνο εκείνοι ξέρουν το καλό τους. Πρόκειται για τις ισορροπίες που κρατάει μια οικογένεια και τις αρχές με τις οποίες θέλει να μεγαλώσει τα παιδιά. Πρέπει να καταλάβουν όμως οι γονείς ότι όταν ένα παιδί θεωρεί πως έχει πάντα δίκιο, θα απομονωθεί και θα γίνει δυσλειτουργικός ενήλικας. Πρέπει από τη μικρή ηλικία να υπάρχει αυτογνωσία και αυτοκριτική.

• Πώς βίωσαν τα παιδιά την καραντίνα; Ποια εικόνα παρουσίασαν όταν επέστρεψαν στον αθλητισμό;

Η πρώτη εικόνα ήταν σοκαριστική! Νομίζαμε ότι βλέπαμε άλλους ανθρώπους! Στην κυριολεξία δυσκολεύονταν να τρέξουν και να χτυπήσουν τη μπάλα. Ευτυχώς, επειδή είναι παιδιά, σε μικρό χρονικό διάστημα επανήλθαν.

• Εσείς πώς τη βιώσατε, όντας ένας ιδιαίτερα δραστήριος άνθρωπος;

Ήταν δύσκολο γιατί σε όλους μας έλειψε η ανθρώπινη επαφή. Ωστόσο φρόντισα να είμαι κοντά στη φύση και να περπατάω, ώστε να βρίσκω διεξόδους.

• Αθλητισμός. Πόσο σημαντικός είναι για τα παιδιά;

Ήταν, είναι και θα είναι πολύ σημαντικός. Ειδικότερα στην εποχή μας που η τεχνολογία είναι κομμάτι της καθημερινότητας, ο αθλητισμός είναι φάρμακο. Βοηθάει να ξεφύγουν τα παιδιά από τον υπολογιστή και το κινητό και να λειτουργήσουν φυσιολογικά: να παίξουν, να κοινωνικοποιηθούν, να κάνουν φίλους και να αναπτύξουν μία δραστηριότητα. Μέσα σε όλα αυτά ήταν και η καραντίνα, οπότε η εκτόνωση που προσφέρει ο αθλητισμός, είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η ακαδημία μας αγκαλιάζει όλα τα παιδιά που θέλουν να αθληθούν. Δεν έχει σημασία πού θα φτάσουν. Να αποκτήσουν σχέση με το άθλημα και τα άλλα παιδιά είναι το ζητούμενο. Τους αναφέρω ένα παράδειγμα που αφορά στο μέλλον τους. Είναι μέλη μιας ομάδας 10-20 παιδιών. Ίσως κάποιος εξελιχθεί, ίσως και όχι. Από τη στιγμή όμως που υπάρχει κοινωνική επαφή, αυτομάτως υπάρχει ένας αριθμός ατόμων που θα μας στηρίξει αργότερα στο επάγγελμά μας. Οι σχέσεις αυτές είναι σχέσεις ζωής.

• Όταν υπάρχουν όμως πολλά μέλη στην οικογένεια, οι εξωσχολικές δραστηριότητες αποτελούν πονοκέφαλο. Πού πρέπει να δίνουν προτεραιότητα οι γονείς για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των παιδιών τους;

Είναι όντως πολύ δύσκολο. Εμάς σαν Ακαδημία, πάντα η φιλοσοφία μας ήταν να στηρίζουμε οικογένειες με πολλά παιδιά. Υπάρχουν διευκολύνσεις και φροντίζουμε να στηρίζουμε τις οικογένειες αυτές, προκειμένου να μπορούν τα παιδιά να κάνουν αυτό που θέλουν. . θεωρώ ότι η πλειοψηφία των γονέων επιλέγει το άθλημα, διότι το βλέπει ως εκτόνωση. Προσωπικά θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να αθλούνται. Σωματική και ψυχική υγεία είναι συνδεδεμένα. Επίσης εντάσσονται πιο εύκολα στην κοινωνία.

• Δυστυχώς ο αθλητισμός πριν από μερικές ημέρες συνδυάστηκε με τον τραγικό και άδικο χαμό ενός νέου ανθρώπου στη Θεσσαλονίκη…

Αυτά είναι λυπηρά φαινόμενα. Τα δυσάρεστα της κοινωνίας. Θεωρώ ότι δεν είναι καθαρά αθλητικό φαινόμενο. Είναι φαινόμενο βίας. Μερικές φορές η ετικέτα είναι στον αθλητισμό, άλλες φορές παρατηρείται σε άλλον τομέα. Είναι να μη συμβαίνουν… Σίγουρα μας σοκάρουν. Η ουσία είναι να επεξεργαζόμαστε αυτό το τραγικό που συμβαίνει και να βρίσκουμε τρόπους να αποτρέψουμε τα παιδιά να φτάνουν σε ακραίες συμπεριφορές.