Χορήγηση μερικής αναστολής ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας – Καταβολή στην αιτούσα μέρους των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της καθ’ όλο τον χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων

Δεκτή εν μέρει έγινε αίτηση αναστολής εκτέλεσης διοικητικής πράξης, με την οποία επιβλήθηκε αναστολή καθηκόντων λόγω μη εμβολιασμού της αιτούσας – ιατρού (ΤρΔΕφΠατρών 13/2022). Το δικαστήριο αποφάσισε τη χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξης ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας.

Ειδικότερα, με την προσβαλλόμενη απόφαση επιβλήθηκε στην αιτούσα, ψυχίατρο στο Γ.Ν. Κεφαλληνίας, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 206 του Ν. 4820/2021 για επιτακτικούς λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας, χωρίς την καταβολή αποδοχών κατά τον χρόνο της αναστολής, ο οποίος δεν λογίζεται ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας.

Αρχικά, το δικαστήριο επεσήμανε ότι οι διοικητικές πράξεις που αναφέρονται στην υπηρεσιακή κατάσταση δημοσίων ή υπαλλήλων ν.π.δ.δ., όπως εν προκειμένω, συνάπτονται άμεσα προς την ομαλή λειτουργία της δημόσιας υπηρεσίας και, ως εκ τούτου, λόγοι δημοσίου συμφέροντος επιβάλλουν την άμεση εκτέλεσή τους. Συνεπώς, οι πράξεις αυτές δεν υπόκεινται, καταρχήν, σε αναστολή εκτέλεσης, η οποία μόνον σε όλως εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί, μετά από συνεκτίμηση της βλάβης του αιτούντος και του δημοσίου συμφέροντος.

Απορριπτέος κρίθηκε από το δικαστήριο ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι η αίτηση αναστολής πρέπει να γίνει δεκτή λόγω της πρόδηλης βασιμότητας της συναφούς αίτησης ακύρωσης. Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, οι προβαλλόμενοι με την αίτηση αυτή λόγοι δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι, διότι οι κρίσιμες διατάξεις του Ν. 4820/2021 δεν έχουν τύχει νομολογιακής επεξεργασίας και δεν υφίσταται πάγια νομολογία ή απόφαση της Ολομέλειας του Δικαστηρίου, βάσει της οποίας οι λόγοι αυτοί θα ήταν βάσιμοι.

Άλλωστε, η θέσπιση των ανωτέρω διατάξεων υπαγορεύθηκε από λόγους δημοσίου συμφέροντος που συνίστανται αφενός στην προστασία της δημόσιας υγείας από την εξάπλωση του COVID-19 και την αποφυγή εξάπλωσής του στα ιδιαιτέρως ευπαθή, κατά κοινή πείρα, άτομα που νοσηλεύονται και με τα οποία ιδίως το ιατρικό προσωπικό έρχεται σε συχνή και άμεση επαφή λόγω της απασχόλησής του, και αφετέρου στην εύρυθμη λειτουργία των δομών και μονάδων υγείας, η οποία θα διαταραχθεί αν νοσήσουν οι υπόχρεοι σε εμβολιασμό, δοθέντος ότι οι ίδιοι, καθώς και όσοι εντός των εν λόγω μονάδων και δομών έχουν έρθει σε επαφή με αυτούς, πρέπει να τεθούν σε απομόνωση.

Ακολούθως, η αιτούσα προέβαλε τον ισχυρισμό ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης θα  προκαλέσει σ’ αυτήν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη, διότι η πλήρης στέρηση των αποδοχών της, κατά το χρονικό διάστημα της αναστολής καθηκόντων, της στερεί συγχρόνως και την ικανότητα βιοπορισμού, αφού η εργασία της είναι η μοναδική πηγή εισοδήματος της ίδιας και της οικογένειας της.

Επ’ αυτού, το δικαστήριο έκρινε ότι πράγματι συντρέχει εξαιρετική περίπτωση που δικαιολογεί τη χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξης, ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου, το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, που επιβλήθηκε σε βάρος της συγκεκριμένης αιτούσας λόγω μη εμβολιασμού της, συνεπάγεται την διακοπή της μισθοδοσίας της, δηλαδή την πλήρη στέρηση των αποδοχών της, η οποία συνεπάγεται, περαιτέρω, για τη συγκεκριμένη αιτούσα, όχι απλώς οικονομική βλάβη δυναμένη να αποκατασταθεί αν η εκκρεμής αίτηση ακύρωσης  ευδοκιμήσει, αλλά την ολοσχερή στέρηση των μέσων βιοπορισμού της ίδιας και του ανάπηρου τέκνου της, δεδομένου ότι ο μισθός της αποτελεί τη μοναδική πηγή εισοδήματος  αυτής.

Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της βλάβης που υφίσταται η αιτούσα από τη στέρηση του μοναδικού μέσου βιοπορισμού της, η οποία επιτείνεται άλλωστε από τον μακρύ διαδραμόντα χρόνο από την έναρξη της αναστολής καθηκόντων (από 1-9-2021 έως και σήμερα) και την οδηγεί σε οικονομική ένδεια, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση και τον ίδιο τον βιοπορισμό της, και συνεκτιμώντας το δημόσιο συμφέρον προστασίας της δημόσιας υγείας, το δικαστήριο διέταξε, υπό την μορφή κατάλληλου μέτρου κατ’ άρθρο 52 παρ. 8 του π.δ./τος 18/1989, την καταβολή σε αυτήν μέρους των αποδοχών της και, συγκεκριμένα, του ημίσεος (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της, για όλο το χρονικό διάστημα που τελεί σε αναστολή καθηκόντων, από την έκδοση της απόφασης και έως την έκδοση της οριστικής απόφασης επί της αίτησης ακύρωσης, κατά μερική αποδοχή της κρινόμενης αίτησης.

Επειδή, η αιτούσα προβάλλει περαιτέρω, ότι η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξεως  θα  προκαλέσει σ’ αυτήν ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη, διότι η πλήρης στέρηση των αποδοχών της, κατά το χρονικό διάστημα της αναστολής καθηκόντων, της στερεί συγχρόνως και την ικανότητα βιοπορισμού, αφού η εργασία της είναι η μοναδική πηγή εισοδήματος της ίδιας και της οικογένειας της. Περαιτέρω προβάλλει ότι είναι μητέρα ενός τέκνου, γεννηθέντος το έτος 2004, το οποίο πάσχει από σπαστική παραπάρεση επί εδάφους εγκεφαλικής παράλυσης και παρουσιάζει ποσοστό αναπηρίας 67%, του οποίου έχει την επιμέλεια ως μονογονεϊκή οικογένεια και το οποίο λόγω της αναπηρίας αυτής έχει αυξημένη ανάγκη φυσικοθεραπειών και  ενισχυτικής διδασκαλίας που αδυνατεί πλέον οικονομικά να του προσφέρει με αποτέλεσμα την υποβάθμιση της υγείας του και την υπονόμευση της προσπάθειας του να συμμετάσχει στις επερχόμενες πανελλαδικές εξετάσεις. Επίσης προβάλει ότι βαρύνεται με τις δαπάνες ΔΕΚΟ της οικίας της στην Πάτρα αλλά και αυτής που ενοικιάζει στην Κεφαλλονιά καθώς και του οχήματος της και με τις φορολογικές της υποχρεώσεις. Ως εκ τούτου, η στέρηση των μηνιαίων αποδοχών της λειτουργεί διαλυτικά στον οικογενειακό προϋπολογισμό με συνέπεια να μην μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τη διατροφή και υγεία τόσο του τέκνου της όσο και της ιδίας, δεδομένου ότι και η ίδια πάσχει από λιποοίδημα, εμφανίζει παχυσαρκία και για το λόγο αυτόν χρειάζεται ειδική σίτιση χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος. Ούσα δε από 1-9-2021 σε αναστολή και στέρηση μισθού οι αποταμιεύσεις της έχουν εξανεμιστεί και δεν υφίστανται πλέον άλλα περιθώρια. Προς απόδειξη των ισχυρισμών της, η αιτούσα προσκομίζει: α) το από 26.5.2017 πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης, από το οποίο προκύπτει ότι είναι μητέρα ενός άρρενος τέκνου γεννηθέντος το έτος 2004 (δεκαοκτώ ετών), β) την από 14.11.2012 γνωστοποίηση αποτελέσματος πιστοποίησης αναπηρίας της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας ΙΚΑ-ΕΤΑΜ , με την οποία βεβαιώνεται η διαπιστωθείσα από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του ΚΕ.Π.Α. πάθηση (σπαστική παραπάρεση επί εδάφους εγκεφαλικής παράλυσης) και το ποσοστό αναπηρίας (67%) του ως άνω ενήλικου τέκνου της, γ) αντίγραφο δήλωσης φορολογίας εισοδήματος Ε1 φορολογικού έτους 2020 από το οποίο προκύπτει καθαρό εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες ποσού 36.263,22 ευρώ, δ) το από 10-9-2021 αντίγραφο πράξεως διοικητικού προσδιορισμού φόρου, με ποσό φόρου 3.654,07 ευρώ, ε) την από 20-9-2021 αίτηση πάγιας ρύθμισης οφειλών του ν. 4152/2013 για ρύθμιση σε 24 δόσεις συνολικής οφειλής ποσού 5.858,64 ευρώ με ποσό μηνιαίας δόσης 244,11 ευρώ, στ) αντίγραφο Ε9 για τη δηλωθείσα περιουσιακή της κατάσταση της 1-1-2022, περιέχουσα την μοναδική οικία της στην Πάτρα και δύο βοσκοτόπια χέρσα και μη καλλιεργήσιμα, στα οποία η αιτούσα έχει την ψιλή κυριότητα, ζ) την από 20-12-2021 ιατρική γνωμάτευση του Ευθυμίου Γκότση MD, MSc Επιστημονικού Υπεύθυνου στην αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Φοίνικας» – Διατροφική Φροντίδα Καρκινοπαθών, σύμφωνα με την οποία η αιτούσα πάσχει από Λιποοίδημα, ICD-11: LIPOEDEMA (EF02.2), κλινική διάγνωση, Type II, STAGE II, νόσος η οποία είναι κληρονομική οφειλόμενη σε μεταλλάξεις γονιδίων αλλά υποδιαγιγνωσκώμενη, συνεπεία της οποίας, στην παρούσα φάση, εμφανίζει Παχυσαρκία III (ΔΜΣ>40), χονδροπάθεια γονάτων άμφω, με περιορισμό κινητικότητας, άλγος στα γόνατα και τα ισχία υπό αγωγή, λαμβάνουσα αναστολέα λιπασών – ορλιστάτη 120mg χ 2, η οποία αγωγή της βάσει της βιβλιογραφίας θεωρείται extended (>2 έτη), και ακολουθώντας παράλληλα ειδική σίτιση πολύ χαμηλής περιεκτικότητας σε λίπος (<10%), επισυνάπτει δε και τη σχετική βιβλιογραφία και, τέλος, η) το από 16-3-2022 αντίγραφο αποδεικτικού μεταφοράς, ποσού 3.000 ευρώ, της τράπεζας Πειραιώς από το λογαριασμό του πατέρας της σε δικό της, προκειμένου ο τελευταίος να την συνδράμει οικονομικά.

Επειδή, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, συντρέχει, εν προκειμένω, κατά την κρίση του Συμβουλίου, εξαιρετική περίπτωση που δικαιολογεί τη χορήγηση μερικής αναστολής της προσβαλλόμενης πράξεως ως προς τη μη καταβολή των αποδοχών της αιτούσας (ΣτΕ 13/2022 και πρβλ. ΣτΕ Ε.Α. 33/2021, 266/2020 και ΔΕφΤριπ Ν7/2022). Τούτο δε, ενόψει του ότι το ειδικό διοικητικό μέτρο της αναστολής καθηκόντων, που επιβλήθηκε σε βάρος της συγκεκριμένης αιτούσας λόγω του μη εμβολιασμού της, συνεπάγεται την διακοπή της μισθοδοσίας της, δηλαδή την πλήρη στέρηση των αποδοχών της, η οποία συνεπάγεται, περαιτέρω, για τη συγκεκριμένη αιτούσα όχι απλώς οικονομική βλάβη δυναμένη να αποκατασταθεί αν η εκκρεμής αίτηση ακυρώσεως  ευδοκιμήσει, αλλά την ολοσχερή στέρηση των μέσων βιοπορισμού της ίδιας και του ανάπηρου τέκνου της, δεδομένου ότι, κατά τα προσκομιζόμενα κατά τα ανωτέρω στοιχεία, ο μισθός της αποτελεί τη μοναδική πηγή εισοδήματος  αυτής. Ενόψει   αυτών, το Συμβούλιο, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το μέγεθος της βλάβης που υφίσταται η αιτούσα από τη στέρηση του μοναδικού μέσου βιοπορισμού της, η οποία επιτείνεται άλλωστε από τον μακρύ διαδραμόντα χρόνο από την έναρξη της αναστολής καθηκόντων (από 1-9-2021 έως και σήμερα) και την οδηγεί, ενόψει και των ανωτέρω υποχρεώσεων και αναγκών αυτής και του ανάπηρου τέκνου της, σε οικονομική ένδεια, θέτοντας σε κίνδυνο την αξιοπρεπή διαβίωση και τον ίδιο τον βιοπορισμό της, και συνεκτιμώντας το δημόσιο συμφέρον προστασίας της δημόσιας υγείας, κρίνει ότι πρέπει, προς αποφυγήν ανεπανόρθωτης βλάβης της συγκεκριμένης αιτούσας και του τέκνου της, να διαταχθεί υπό την μορφή κατάλληλου μέτρου (κατ’ άρθρο 52 παρ. 8 του π.δ./τος 18/1989) η καταβολή σε αυτήν μέρους των αποδοχών της και, συγκεκριμένα, του ημίσεος (1/2) των καθαρών μηνιαίων αποδοχών της, καθ’ όλον τον χρόνο που τελεί σε αναστολή καθηκόντων, από την έκδοση της παρούσας αποφάσεως και έως την έκδοση της οριστικής αποφάσεως επί της αιτήσεως ακυρώσεως, κατά μερική αποδοχή της κρινόμενης αιτήσεως (ΕΑ ΣτΕ 13/2022, και πρβλ. ΕΑ 1/2022, 33/2021, 266/202 κ.ά. και ΔΕφΤριπ Ν7/2022).