«Έχουμε δει μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος», προειδοποιούν οι εκπρόσωποι του κλάδου, οι οποίοι τονίζουν ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα… χθες

Μεγάλες διαστάσεις παίρνει το πρόβλημα της έλλειψης αναισθησιολόγων στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, με τις κενές θέσεις ειδικών γιατρών να ξεπερνούν το 45%.

Παρότι η κρισιμότητα της συγκεκριμένης ειδικότητας αναδείχτηκε με τον πιο σκληρό τρόπο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι αναισθησιολόγοι τονίζουν πως όλο αυτό το διάστημα δεν έγινε τίποτα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, το οποίο θα επιδεινωθεί το επόμενο διάστημα. Κι αυτό γιατί αφενός επίκεται κύμα συνταξιοδοτήσεων, αφετέρου οι νέοι που παίρνουν την ειδικότητα επιλέγουν να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό, εξάλλου, φάνηκε από το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα πολλές προκηρύξεις θέσεων σε νοσοκομεία αρμοδιότητας της 3ης και της 4ης ΥΠΕ βγήκαν άγονες, λόγω έλλειψης εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Σύμφωνα με την πρόεδρο της Εταιρείας Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής Βορείου Ελλάδος, Θεοδώρα Αστέρη, τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα κατά 45% – 50%, ποσοστό που ισχύει για όλη τη χώρα.

Χαρακτηριστικό της κατάστασης που επικρατεί στα νοσοκομεία της πόλης, τα οποία -σημειωτέον- καλούνται να διαχειριστούν περιστατικά από όλη τη Βόρεια Ελλάδα, είναι η καταγγελία γιατρών του Ιπποκράτειου ότι έχουν απομείνει μόλις εννέα αναισθησιολόγοι, με προοπτική να γίνουν επτά το επόμενο διάστημα λόγω συνταξιοδοτήσεων, τη στιγμή που ο παλιός και ήδη ξεπερασμένος οργανισμός που καταρτίστηκε προ του 2012 προβλέπει 27 οργανικές θέσεις και οι ανάγκες υπολογίζονται σε 40. Στο ένα από τα τέσσερα μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης με τις 12 χειρουργικές κλινικές και τις πολλές εξειδικευμένες μονάδες ήδη οι εφημερίες βγαίνουν με κενά, ενώ οι χειρουργικές μονάδες θα παραλύσουν από 1ης Ιουλίου, όταν θα λήξουν οι διατάξεις του νόμου για τα έκτακτα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας.

Το τελευταίο διάστημα φαίνεται ότι τα κενά που προκύπτουν καλύπτονται με… ανακύκλωση των αναισθησιολόγων που υπηρετούν στο ΕΣΥ, οι οποίοι είτε μετατάσσονται αιφνιδιαστικά σε άλλα νοσοκομεία, είτε καλούνται να κάνουν εφημερίες και σε άλλα νοσηλευτικά ιδρύματα της πόλης ή της περιφέρειας. Ενδεικτικό είναι ότι ένας αναισθησιολόγος μετακινήθηκε από το Θεαγένειο σε άλλο υποστελεχωμένο νοσοκομείο, με αποτέλεσμα να κλείσει μία χειρουργική αίθουσα και να μειωθούν κατά 20% οι επεμβάσεις.

«Η εικόνα στη Βόρεια Ελλάδα είναι ότι έχουμε μία υποστελέχωση, η οποία οφείλεται στο ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμοι αναισθησιολόγοι να ενταχθούν στο ΕΣΥ. Οι νέοι βρίσκουν κάπου αλλού δουλειά με καλύτερες οικονομικές απολαβές και από την άλλη μεριά δεν έχει γίνει ούτε ο υγειονομικός χάρτης που θα δείξει πού χρειάζονται αναισθησιολόγοι, αν χρειάζονται σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό. Υποχρεωνόμαστε, για να καλύψουμε τις κλινικές που έχουν δύο θέσεις αναισθησιολόγων, να φεύγουμε στην περιφέρεια. Και την ίδια στιγμή όλα τα περιστατικά της περιφέρειας να έρχονται στο κέντρο. Η ζωή των αναισθησιολόγων έχει γίνει κόλαση με τα εντέλλεσθε. Τελευταία στιγμή μέσα σε δύο ώρες πρέπει να βρεθούν σε άλλο πόστο σε άλλη πόλη», τονίζει η κ. Αστέρη.

Η γενική γραμματέας του Ελληνικού Τμήματος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Περιοχικής Αναισθησίας και Θεραπείας Πόνου (ESRA Hellas), Ελένη Μόκα, σημειώνει ότι έλλειψη αναισθησιολόγων υπάρχει και στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις, όμως στη χώρα μας είναι σε ανησυχητικό βαθμό. «Είναι είδος προς εξαφάνιση οι αναισθησιολόγοι και ίσως στο μέλλον η έλλειψή τους να αποτελέσει απειλή συνολικά για το σύστημα υγείας. Είμαστε λιγότεροι από 1.000 στην Ελλάδα. Για να έχεις ασφαλείς συνθήκες χορήγησης αναισθησίας χρειάζεσαι περίπου 20 αναισθησιολόγους ανά 100.000 κατοίκους και στην Ελλάδα αυτός ο αριθμός είναι 11 με 12, δηλαδή είμαστε σχεδόν οι μισοί από αυτούς που απαιτούνται. Δεν είμαστε ανάλγητοι και είμαστε διαθέσιμοι. Υπερβαίνουμε εαυτόν, δουλεύουμε παραπάνω ώρες και εξυπηρετούμε. Από εκεί και πέρα είναι στο χέρι των ιθυνόντων, της πολιτείας, των φορέων να αφυπνίσουν την κοινωνία, ώστε τα κίνητρα που ζητούν οι συνάδελφοι να ικανοποιηθούν, προκειμένου να επιλυθεί το πρόβλημα», επισημαίνει.

Από την πλευρά της, η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αναισθησιολογίας ΑΠΘ, Κατερίνα Αμανίτη, αναφέρει πως οι περισσότεροι αναισθησιολόγοι επιλέγουν τον ιδιωτικό τομέα, γιατί οι απολαβές είναι πολλαπλάσιες. «Έγιναν κάποιες προσπάθειες από το υπουργείο να δοθούν βραχυπρόθεσμα κίνητρα, όπως έγιναν και κάποιες προσπάθειες να καλυφθούν κάποια κενά μέσω επίταξης ιδιωτών αναισθησιολόγων. Όλα αυτά όμως είναι εμβαλώματα, αν δεν υπάρχουν μόνιμες θέσεις, αν δεν υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να έχουν μια καριέρα μπροστά τους, ώστε να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους. Και πραγματικά είναι ένα πρόβλημα δυσεπίλυτο, γιατί αφενός κάποιοι άνθρωποι δεν επιλέγουν την ειδικότητα επειδή είναι απαιτητική και αφετέρου, δυστυχώς, όσο υπάρχουν θέσεις στο εξωτερικό πολύ καλύτερα αμειβόμενες, πολλοί συνάδελφοι θα κατευθύνονται εκεί», λέει χαρακτηριστικά. Μάλιστα, εκτιμά ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί το επόμενο διάστημα λόγω συνταξιοδοτήσεων. «Έχουμε δει ένα μικρό μέρος του προβλήματος μόνο, γιατί αυτή τη στιγμή η πρώτη γενιά αναισθησιολόγων που μπήκε στο ΕΣΥ από την ίδρυσή του είναι στην ηλικία πλέον που συνταξιοδοτείται. Αυτές οι θέσεις πολύ δύσκολα θα καλυφθούν και υπάρχουν αυτή τη στιγμή πολύ μεγάλα νοσοκομεία στη Θεσσαλονίκη, όπως το ΑΧΕΠΑ και το Ιπποκράτειο, που έχουν πολύ μεγάλο αριθμό κενών θέσεων ειδικών, οι οποίες δεν μπορούν να καλυφθούν», υπογραμμίζει.

«Να γίνει επιτέλους ο νέος υγειονομικός χάρτης»

Η βασικότερη πρόταση των θεσμικών οργάνων του κλάδου προς το αρμόδιο υπουργείο είναι η κατάρτιση του νέου υγειονομικού χάρτη, με βάση τον οποίο θα επιλεγεί ποια νοσοκομεία της χώρας θα έχουν -και πόσες- οργανικές θέσεις αναισθησιολόγων, με βάση τη δυνατότητά τους να εξυπηρετούν περιστατικά στις εφημερίες. «Θα πρέπει να δούμε τα νοσοκομεία τι παραγωγικότητα έχουν. Αν βάζουν ένα χειρουργείο την ημέρα αποδυναμώνουν όλους τους υπόλοιπους. Τις προάλλες ήρθε στη Θεσσαλονίκη περιστατικό από Κατερίνη, γιατί δεν μπορούσαν να το διασωληνώσουν. Μας έρχονται περιστατικά από την επαρχία, γιατί δεν έχουν υλικά τα να χειρουργήσουν. Γιατί δεσμεύουν προσωπικό εκεί και δεν το δίνουν αλλού, για να πάρει ανάσα ένα άλλο νοσοκομείο; Δεν μπορεί να εφημερεύει ένα νοσοκομείο μόνο για ένα τροχαίο ή ένα μαιευτικό περιστατικό. Είναι πάνω από δύο χρόνια αυτή η ιστορία και δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν έχει λυθεί, γιατί πρέπει να σπάσουν αυτά», τονίζει η κ. Αστέρη.

Η πρόεδρος της ΕΑΕΙΒΕ τονίζει ότι θα πρέπει να γίνουν αλλαγές και στον τρόπο εκπαίδευσης των ειδικευόμενων, επισημαίνοντας ότι υπάρχει ενδιαφέρον για την ειδικότητα όχι όμως στα μικρά νοσοκομεία. «Αυτή τη στιγμή, εφόσον θέλουν να διατηρήσουν αυτόν τον αριθμό των νοσοκομείων, πρέπει να παραγάγουν αναισθησιολόγους. Στα μεγάλα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης είναι γεμάτες οι θέσεις των ειδικευομένων. Θα πρέπει, όμως, να βρουν τρόπο να προσελκύσουν και στα μικρά νοσοκομεία, τα οποία δεν έχουν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που έχει ένα μεγάλο νοσηλευτικό ίδρυμα με 12 χειρουργικές κλινικές. Εκεί δύσκολα θα πάνε οι ειδικευόμενοι. Θα πρέπει επίσης να αυξηθούν οι θέσεις ειδικευόμενων, ώστε να μείνουν κάποιοι στο ΕΣΥ. Έχουν γίνει σχετικές προτάσεις στο ΚΕΣΥ, όμως δεν προχώρησαν», αναφέρει και προσθέτει ότι πέρα από την αριθμητική θα πρέπει να υπάρξει και οικονομική πριμοδότηση της ειδικότητας.

Πηγή: voria.gr