Η προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία για την αναγνώριση του «γάμου» των ομόφυλων ζευγαριών έχει προκαλέσει σοβαρή αναστάτωση και εύλογους προβληματισμούς στην ελληνική κοινωνία, καθώς καθίσταται πασιφανές, ακόμη και στον πλέον καλοπροαίρετο, ότι η προβαλλόμενη στόχευσή του στην αποκατάσταση δήθεν ζητημάτων ισότητας στο γάμο είναι ξεκάθαρα προσχηματική.

Στην πραγματικότητα ανοίγει κερκόπορτες που θα οδηγήσουν με βεβαιότητα στην ισοπέδωση του ιερού και ευλογημένου θεσμού της οικογένειας και στην περαιτέρω αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού.

Εν πρώτοις, το επιχείρημα ότι η θεσμοθέτηση του «γάμου» των ομόφυλων ζευγαριών είναι ζήτημα ισότητας και σεβασμού ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνιστά υποχρέωση της πολιτείας καταρρίπτεται από το ότι αφενός σε εθνικό επίπεδο δεν έχει παραχθεί σχετική νομολογία από το ΣτΕ, αφετέρου δε από τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν προκύπτει υποχρέωση στα κράτη να θεσπίσουν γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Εξάλλου, ενδεχόμενα αναφυόμενα ζητήματα θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με την ενσωμάτωση συγκεκριμένων διατάξεων στο ισχύον νομικό πλαίσιο, χωρίς να απαιτείται η θεσμοθέτηση του γάμου μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.

Με την προωθούμενη νομοθετική πρωτοβουλία αλλοιώνεται και απειλείται ευθέως η παραδοσιακή μορφή της οικογένειας, η οποία προστατεύεται και στο Σύνταγμα της πατρίδας μας, στο άρθρο 21 του οποίου ορίζεται ότι: «Η οικογένεια, ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους».

Ο θεσμός του γάμου έχει, διαχρονικά, συγκεκριμένο και απόλυτα ορισμένο περιεχόμενο τόσο νομικά και εννοιολογικά όσο και στην κοινή συνείδηση του ανθρώπου, ως ένωση άνδρα και γυναίκας, και η μεταβολή του εννοιολογικού περιεχομένου του αφενός θα προκαλέσει την αντικατάσταση των όρων «πατέρας» και «μητέρα» με τους όρους «γονέας 1» και «γονέας 2», ενώ αφετέρου δύναται μελλοντικά να οδηγήσει σε ατέρμονες εκφυλιστικές αναθεωρήσεις του, συμπεριλαμβάνοντας μορφές όπως η παιδοφιλία, η κτηνοβασία κ.ά..

Η εξίσωση της συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών με το θεσμό του γάμου εκτός των ανωτέρω θα επιφέρει αναπόδραστα και την αναγνώριση σε αυτά του δικαιώματος της απόκτησης τέκνων είτε μέσω της υιοθεσίας είτε με τη χρήση παρένθετης μητέρας.

Στις περιπτώσεις αυτές άραγε δεν θα παραβιάζονται κατάφωρα τα δικαιώματα των ασθενέστερων, δηλαδή των παιδιών, τα οποία έχουν το δικαίωμα, συνάμα και την ανάγκη, να απολαμβάνουν στη ζωή τους την παρουσία και των δύο γονέων, του πατέρα και της μητέρας; Στο βωμό του εγωιστικού και παράλογου «δικαιωματισμού» μιας ισχνής μειοψηφίας θα νομιμοποιείται η αποστέρηση μιας αθώας ύπαρξης από τα πρότυπα του πατέρα και της μητέρας.

Και μπορεί στο νομοσχέδιο που πρόκειται να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή, κατά τις κυβερνητικές εξαγγελίες, να μην προβλέπεται για τους άνδρες η δυνατότητα απόκτησης παιδιού μέσω παρένθετης μητέρας, ωστόσο τίποτα δεν θα εμποδίζει την καταφυγή στο εξωτερικό για την αναζήτηση τέτοιων λύσεων και σταδιακά την εισαγωγή τους και στην πατρίδα μας, καθιστώντας την απόκτηση παιδιών κοινή επιχειρηματική δραστηριότητα στην οποία μπορεί να επιδοθεί ο οποιοσδήποτε, τη δε κυοφορούσα μητέρα μια επί πληρωμή τεκνοποιητική μηχανή.

Τα ανωτέρω συνιστούν καταστάσεις ζοφερές, οι οποίες θα αποτελούν όχι σενάρια συνωμοσίας αλλά καθημερινότητα στην ορθόδοξη πατρίδα μας. Είναι μάλιστα άξιο απορίας το γεγονός ότι, ενώ για το δημογραφικό πρόβλημα, που αποτελεί μια βόμβα στα θεμέλια της πατρίδας μας, εξαγγέλθηκαν προεκλογικά πρωτοβουλίες και δράσεις, τελικά αυτές αναλαμβάνονται για ένα ζήτημα που αφενός δεν περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα της κυβέρνησης και αφετέρου στην πράξη κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση των
κυβερνητικών εξαγγελιών, συμβάλλοντας στην περαιτέρω δημογραφική συρρίκνωση της πατρίδας μας.

Η διδασκαλία της πίστης μας είναι ξεκάθαρη στο ζήτημα αυτό. Ο Θεός έπλασε εξαρχής έναν άνδρα και μια γυναίκα και τους ευλόγησε λέγοντας: «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε» (Γεν. α΄ 27-28). Και όταν ο Αδάμ είδε την Εύα, είπε προφητικά ότι ο άνδρας θα αφήνει πλέον τον πατέρα και τη μητέρα του και θα συνδέεται τόσο στενά με τη γυναίκα του, ώστε να είναι οι δύο «εἰς σάρκα μίαν» (Γεν. β΄ 24). Επομένως αυτή μόνο την ένωση όρισε ο Δημιουργός και αυτή μόνο ευλόγησε. Αντίθετα η ομοφυλοφιλία είναι «πάθος ἀτιμίας» (Ρωμ. α΄ 26), που ματαιώνει τον πρωταρχικό σκοπό της ύπαρξης του ανθρώπου, την κληρονομία της βασιλείας του Θεού (Α΄Κορ. στ΄ 9-10). Μια εικόνα μάλιστα για την κατάληξη των κοινωνιών που επιμένουν να περιφρονούν επιδεικτικά τον συγκεκριμένο νόμο του Θεού φαίνεται στη Νεκρά Θάλασσα, που κάλυψε μια για πάντα την περιοχή των Σοδόμων και της Γομόρρας, όταν «έβρεξε φωτιά και θειάφι από τον ουρανό και τους κατέστρεψε όλους» (Λκ. ιζ΄ 29, Γεν. ιθ΄ 24-25).

Ως ενεργά σωματεία της πόλης μας απευθύνουμε με στεντόρεια φωνή το «στῶμεν καλῶς» προς τους εκπροσώπους μας και τους καλούμε να πράξουν το αυτονόητο χρέος τους διατρανώνοντας το ΟΧΙ στο προωθούμενο νομοσχέδιο.

Τα Σωματεία:

Σύλλογος Πολυτέκνων Λαρίσης και Περιχώρων
Ένωση Θεολόγων Λάρισας
Ενωμένη Ρωμιοσύνη

Ένωσις Γονέων «Η Χριστιανική Αγωγή» (ΓΕΧΑ) Λάρισας
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Άγιος Δαμιανός ο Οσιομάρτυς»
Ορθόδοξος Ιεραποστολικός Σύλλογος «Πορεία Αγάπης»
Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος «Ο Σάπφειρος»

Σύλλογος Ορθοδόξου Εξωτερικής Ιεραποστολής «Ο Απόστολος Βαρνάβας»
Σύλλογος Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ο Μέγας Βασίλειος» Λάρισας

Φιλανθρωπικό Σωματείο «Ιωάννης ο Χρυσόστομος»
Χριστιανική Εστία Λάρισας «Ο Απόστολος Παύλος»