Στην εποχή που τα πτυχία αγοράζονται, που οι στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος διεκδικούν Νόμπελ Ειρήνης και που η χαρτούρα είναι πιο σημαντική απ’ το ίδιο το έργο, το Υπουργείο Παιδείας δείχνει να είναι απολύτως εναρμονισμένο.
Έως και τέσσερις ώρες από το εβδομαδιαίο πρόγραμμα, αποκλειστικά για δράσεις προαγωγής ψυχικής υγείας, καλούνται να αφιερώσουν οι σχολικές μονάδες κατ’ εντολή του ΥΠΑΙΘΑ. Το οποίο ΥΠΑΙΘΑ ακολουθεί προφανώς μια ινσταγκραμική τακτική, στην οποία η εικόνα έχει μεγαλύτερη αξία απ’ την ουσία των πραγμάτων και η επιφανειακή προσέγγιση κερδίζει στα σημεία τις βαθιές τομές που θα ήταν απαραίτητο να γίνουν. Μια τακτική fast food, έτσι, για να πούμε ότι το κάναμε κι αυτό, να βγάλουμε και τις απαραίτητες φωτογραφίες, να γεμίσουμε και κάποιες σελίδες με άχρηστες αράδες για να στηρίξουμε το μύθευμα πως εδώ κάτι πολύ σπουδαίο επιτελείται.
Αν πραγματικά το ΥΠΑΙΘΑ ενδιαφερόταν για την ψυχική υγεία των παιδιών δεν θα τα υπέβαλε σ’ αυτή την καθημερινή καταδίκη. Γιατί για ποια ψυχική υγεία των εφήβων μιλάμε όταν μετά το υποχρεωτικό σχολικό ωράριο εξαναγκάζονται σε ατελείωτες ώρες φροντιστηρίου; Φροντιστήριο: ελληνική πατέντα, έννοια άγνωστη στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Φροντιστήριο, αφού η ύλη είναι υπερβολικά μεγάλη για να καλυφθεί στα πλαίσια του ωρολογίου προγράμματος. Φροντιστήριο, αφού δεν δίνονται οι απαραίτητες ώρες για να γίνει η δουλειά που πρέπει να γίνει στο σχολείο. (Είμαι καθηγήτρια Φυσικής και πραγματικά η υπέροχη Φυσική της Α Λυκείου με τις αυξημένες απαιτήσεις της τράπεζας θεμάτων χρειάζεται τουλάχιστον 4 ώρες εβδομαδιαίως για να βγει αξιοπρεπώς. Στη διάθεσή μου έχω μόνο δύο, στην καλύτερη πάντα περίπτωση που δεν θα χαθεί κάποια ώρα λόγω “δράσεων”.) Για ποια ψυχική υγεία των εφήβων προσπαθεί να μας πείσει το ΥΠΑΙΘΑ ότι νοιάζεται, όταν αυτούς τους εφήβους τους αναγκάζει σε κάτι αφύσικο για την ηλικία τους, όπως το να κάθονται 10 ώρες ημερησίως στα θρανία, ακολουθώντας ένα αναλυτικό πρόγραμμα στο οποίο δεν υπάρχει καθόλου σαν παράμετρος η επαφή με τη μουσική ή το θέατρο, που ως γνωστόν λειτουργούν ψυχοθεραπευτικά ή ακόμη και η βιωματική μάθηση μέσω της ενεργού επαφής με το εργαστήριο; Τα εργαστήρια υφίστανται κι αυτά σαν βιτρίνες στα σχολεία, αφού χρονικά περιθώρια για επισκέψεις στο εργαστήριο δεν υπάρχουν, καθώς όλοι προσπαθούμε απεγνωσμένα να βγάλουμε την ύλη. Αν τυχόν και καταφέρουμε να βρούμε κάποια ώρα για κάτι τέτοιο, ξέρουμε εκ των προτέρων πως αυτό θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εργασιακό στρες αφού όλο και κάποια “δράση” θα μας βάλει τρικλοποδιά, στην πορεία, για να μας κάνει ακόμη πιο δύσκολη την κάλυψη της ύλης και να μας στερήσει τη χαρά της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Απ’ όλα αυτά καταλαβαίνουμε όλοι, νομίζω, πόσο νοιάζεται το ΥΠΑΙΘΑ και για την ψυχική υγεία των εκπαιδευτικών συν τοις άλλοις.
Όσο για την φροντίδα της ψυχικής υγείας των γονέων και κηδεμόνων, ε, γι’ αυτό νομίζω πως φροντίζουν κι άλλα υπουργεία. Γίνεται μια συνδυαστική δουλειά. Γιατί πως να μη χαίρουν ψυχικής υγείας οι γονείς όταν βλέπουν πως ο μηνιαίος μισθός τους δεν φτάνει ούτε για δεκαπενθήμερο και πολύ λέω; Πώς να μην κοιμούνται ανάλαφρα, όταν οι λογαριασμοί ρεύματος και τα μηνιαία έξοδα στο σούπερ μάρκετ στοιχειώνουν τα όνειρα τους; Πως να μη δημιουργείται μια ζεστή οικογενειακή ατμόσφαιρα όταν αναγκάζονται να κάνουν δυο δουλειές για να τα βγάλουν πέρα και φτάνουν να μαζεύονται τα βράδια μετά τις 10 στο σπίτι, τότε που έρχονται και τα παιδιά απ’ το φροντιστήριο; Και πραγματικά μόνο η ψυχική υγεία των μελών της οικογένειας δεν διαφυλάσσεται μ’ αυτούς τους ρυθμούς. Μάλλον είναι το πρώτο που κινδυνεύει.
Συχνά φέρνω στον νου μου αυτό που είχε πει κάποτε και μια ευφυέστατη κυρία την οποία είχα τη χαρά να έχω διευθύντρια για τέσσερα χρόνια και η οποία κοιτούσε πάντα την ουσία, η κυρία Βιβή Μαδιά: “Αν υπάρχει σοβαρός σύλλογος παιδοψυχολόγων στην Ελλάδα, απορώ γιατί δεν έχει ακόμη βγάλει διάγγελμα διαμαρτυρίας γι’ αυτό που γίνεται εις βάρος των παιδιών στην ελληνική πραγματικότητα.”
*Καθηγήτρια Φυσικής MSc – Συγγραφέας
Πηγή: alfavita.gr
