Αφού το παρόν απολυταρχικό καθεστώς της «Πανδημιοκρατίας» – με πρόσχημα την «απειλή» του κορονοϊού – επιχείρησε και επιχειρεί να αλλάξει ριζικά τους τρόπους λειτουργίας, στην αγορά, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στη διαχείριση της λαθρομετανάστευσης, στις δημόσιες συναθροίσεις, στους τρόπους των πληρωμών, στα ωράρια, στις μετακινήσεις, στις εκκλησίες… ήταν σίγουρα θέμα χρόνου για να… απλώσει το αντιλαϊκό χέρι του και στη λειτουργία των σχολείων. H οικογένεια είναι το πρωταρχικό κύτταρο της κοινωνίας. Το σχολείο είναι το αμέσως επόμενο «εργαστήρι» ανθρώπων, για την αυριανή κοινωνική κατεύθυνση που θα λάβει ένας μελλοντικός πολίτης. Άρα, ο απόλυτος έλεγχος της εκπαίδευσης αποτελεί ένα πολύ βασικό στάδιο για να εφαρμοστεί με επιτυχία το σχέδιο μιας νεοταξικής πολιτικής. Αν κάποιος καταφέρει να ελέγξει τρεις συγκεκριμένους κοινωνικούς τομείς, δηλαδή τα νοικοκυριά, την εκκλησία και τα σχολεία, έχει καταφέρει να ελέγξει τα πάντα. Η τροπολογία με την οποία θα επιτρέπεται η βιντεοσκόπηση των μαθημάτων στις σχολικές τάξεις, κατατέθηκε… ιεροκρυφίως από την υπουργό Παιδείας κυρία Κεραμέως, με δικαιολογία τη δυνατότητα να παρακολουθούν τα σχολικά μαθήματα και οι μαθητές που για διάφορους λόγους – σχετιζόμενους με τον κορονοϊό – δεν θα μπορούν να παρευρίσκονται στην τάξη. 

Κάμερες στις σχολικές αίθουσες οραματίζεται η υπουργός.

Η κυρία Κεραμέως που σφράγισε φασιστικά τις Εκκλησίες και απαγόρευσε τη Θεία Κοινωνία, συνεπικουρούμενη από τα αυτοκρατορικά τιτιβίσματα Μητσοτάκη. Η κυρία Κεραμέως που δήλωσε δημοσίως σε τηλεοπτική συχνότητα πως ο ιός μπορεί να μεταφερθεί από τη Θεία Κοινωνία, μέσω του σάλιου. Έτσι, αν συνδυάσουμε αυτήν τη δήλωση μαζί με την τωρινή τροπολογία, μπορούμε να πούμε πως στην ουσία είναι υπουργός βιντεοσκοπημένης Παιδείας και προσβολής Θρησκευμάτων. Η κυρία Κεραμέως που θεώρησε ότι μας έκανε φοβερή χάρη, όταν επέτρεψε στην Εκκλησία της Ελλάδος, να ξεκινήσει ξανά τις Ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας και τις Θείες Λειτουργίες, κεκλεισμένων των θυρών. Η κυρία Κεραμέως που έχει σε περίοπτη θέση στο βιογραφικό της, το «παράσημο» της συμμετοχής της στη περιβόητη λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Η κυρία Κεραμέως λοιπόν, επιχειρεί τώρα να εισάγει το «μάτι» του μεγάλου αδερφού και στα σχολεία. Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε πως μας κάνει και μεγάλη εντύπωση. Δεν σεβάστηκε τις εκκλησίες, τώρα δεν σέβεται ούτε και τις σχολικές αίθουσες. Δεν σεβάστηκε το ιερό λειτούργημα των ιερέων, τώρα δεν σέβεται ούτε και το λειτούργημα των δασκάλων και των εκπαιδευτικών. Ενώ η χρήση κινητών τηλεφώνων και άλλων καταγραφικών μέσων, απαγορεύεται δια νόμου μέσα στις σχολικές αίθουσες, η υπουργός Παιδείας, ασφαλώς με στόχο την προσωπική της ανάδειξη, φαίνεται πως επιθυμεί να μετατρέψει τα ελληνικά σχολεία σε αίθουσες του big brother και τους εκπαιδευτικούς σε πολιτικούς αιχμάλωτους του «καθεστώτος». Ισχυρίζονται πως αυτή η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της εκπαίδευσης, θα ισχύσει μόνο για το χρονικό διάστημα που θα υπάρχει ανάγκη να εφαρμοστεί λόγω της επικινδυνότητας μετάδοσης του ιού. Όμως μην έχουμε αυταπάτες και ας μη θεωρούν κάποιοι πως τρώμε «κουτόχορτο». Είναι ένα μέτρο, για το οποίο κάποιοι έχουν τη φιλοδοξία να το καταστήσουν ως έναν μόνιμο τρόπο λειτουργίας των σχολείων. Η υπουργός Παιδείας, πρέπει να κατανοήσει πως η παράδοση μαθήματος σε μια σχολική τάξη, δεν είναι σεμινάριο τηλεκατάρτισης (…τύπου Βρούτση), ούτε πολιτική τηλεδιάσκεψη μεταξύ του «Αυτοκράτορα» που απευθύνεται στα «στρατιωτάκια ακούνητα». Η σχολική τάξη, είναι ένας ζωντανός οργανισμός αλληλεπίδρασης, ένα κοινωνικό «μικροκλίμα» που διαθέτει τους δικούς του κώδικες, τους δικούς του τρόπους επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτικού και μαθητών. Για να ευδοκιμήσει αυτό το εκπαιδευτικό περιβάλλον και να μην γίνει ένα στημένο οικοδόμημα κοινωνικών σχέσεων που βασίζονται στο φαίνεσθαι, χρειάζεται ό,τι ακριβώς χρειάζεται και μία απλή οικογένεια: ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑ. Έχετε δει καμία οικογένεια να ευδοκιμεί και να εξωτερικεύει το αληθινό της πρόσωπο, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα μιας κάμερας; Και βέβαια όχι. Ένας εκπαιδευτικός – όπως ακριβώς και ένας γονέας – αναπτύσσει έναν δικό του κώδικα επικοινωνίας με τα παιδιά της τάξης του. Ένας κώδικας ο οποίος γεννιέται, αναπτύσσεται και κατανοείται μόνο από μέλη αυτού του συγκεκριμένου συνόλου και όχι από έναν πιθανό εξωτερικό παρατηρητή – αξιολογητή. Κανένας δεν ρώτησε τους εκπαιδευτικούς, αν επιθυμούν να καταγράφονται από κάμερες την ώρα που εργάζονται. Δεν θα έπρεπε; Είναι αναμφίβολα ένα άκρως ανήθικο μέτρο. Ένα μέτρο που μας παραπέμπει σε άλλες εποχές. Κάποτε, κάποιοι κατέβαζαν την εικόνα του Χριστού από τις αίθουσες και έβαζαν την εικόνα του «πατερούλη» Στάλιν. Σήμερα πλέον, υπάρχει η δυνατότητα να εγκαταστήσεις το ίδιο το άγρυπνο «μάτι του Στάλιν». Αν υποχρεώσεις τον εκπαιδευτικό να υποστεί την παρουσία μιας κάμερας στην τάξη, τότε – από άνθρωπο – τον μετατρέπεις αυτόματα σε έναν «άψυχο» και ψυχρό υπάλληλο που θα νιώθει συνεχώς το «μάγκωμα» της παρακολούθησης. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα παιδιά. Είναι απολύτως βέβαιο, πως η εφαρμογή ενός τέτοιου απαράδεκτου μέτρου, (ειδικά σε τάξεις του δημοτικού) θα ζημιώσει σε ασύλληπτο βαθμό την παιδική αθωότητα των νεαρών μαθητών. Θα χάσουν τον τόσο πολύτιμο αυθορμητισμό τους και ακόμα χειρότερα, θα αρχίσουν να συνηθίζουν την παρουσία μιας κάμερας, ενός παντεπόπτη οφθαλμού που θα τους παρακολουθεί για πολλές ώρες, καθημερινώς. Από αθώα παιδιά, θα μετατραπούν σε υποψήφιους «τηλεαστέρες» ενός θλιβερού κατεστημένου παρακολούθησης των πάντων. Αν δε, συνδυάσουμε αυτό το τρομερό δυστύχημα και με την επιθυμία του κυρίου Μητσοτάκη και της κυρίας Κεραμέως, να εισάγουν το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής ακόμα και στα δημοτικά, τότε μπορούμε να λάβουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα της ολοκληρωτικής καταστροφής που θα επιτευχθεί στον ψυχισμό των μικρών αθώων παιδιών. Αν θέλει η κυρία Κεραμέως να αναδείξει την (πολύτιμη για την ίδια αλλά πολύ ζημιογόνα για εμάς έως τώρα) καριέρα της, μπορούμε να της προτείνουμε το εξής: Aντί να προσπαθεί να εγκαταστήσει κάμερες και τηλερουφιανισμό σε όλα τα σχολεία, ας προτιμήσει να διαθέσει αυτά τα χρήματα (που χρειάζονται για να εφαρμοστεί αυτό το απεχθές μέτρο) για να ενισχύσει τον υποβαθμισμένο εξοπλισμό των σχολείων, σε συστήματα πληροφορικής, σε σχολικά εργαστήρια και σε τόσες άλλες σχολικές υποδομές που κατάντησαν ερειπωμένες από τα ισοπεδωτικά χρόνια των μνημονίων.