Ως μη γενόμενο είναι για τέσσερις ελληνικές τράπεζες και συγκεκριμένα την Τράπεζα Πειραιώς, την Τράπεζα Αττικής, τη Eurobank και την Εθνική Τράπεζα, το σκάνδαλο ύψους 422.000.000 ευρώ των κομματικών θαλασσοδανείων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ. Οι διοικήσεις τους αποφάσισαν να «παραιτηθούν» από την ποινική διαδικασία, η οποία βρισκόταν σε εξέλιξη και να δώσουν «συγχωροχάρτι» σε 97 τραπεζίτες αλλά και επτά διευθυντές και ταμίες κομμάτων, οι οποίοι κατηγορούνταν για το κακούργημα της απιστίας και της ηθικής αυτουργίας σε αυτήν, καθώς αρνήθηκαν να υποβάλλουν την απαιτούμενη από τον νόμο έγκληση. Το αποτέλεσμα είναι μέσω πολυσέλιδης πρότασης, την οποία αποκαλύπτει η «ΜΠΑΜ στο Ρεπορτάζ», η εισαγγελέας Πρωτοδικών, Αγγελική Τριανταφύλλου να εισηγείται την παύση της δίωξης για τραπεζίτες και πολιτικούς! Το μπαλάκι, πλέον, πέφτει στο αρμόδιο δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο θα έχει τον τελικό λόγο για την ποινική εξέλιξη της υπόθεσης. Υπενθυμίζεται ότι σε δύο περιπτώσεις, εκείνων των δανείων της Αγροτικής Τράπεζας, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών ζήτησε τη συνέχιση των δικαστικών ερευνών κρίνοντας ως αντισυνταγματική την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα που έγινε τον Νοέμβριο του 2019 και έθετε την υποβολή έγκλησης από τις τράπεζες (!) ως προϋπόθεση για συνέχιση των υποθέσεων που αφορούσαν την απιστία από μέρους τραπεζικών στελεχών! Πέραν των όποιων εξελίξεων από εδώ και στο εξής, τα όσα καταγράφει στο πόρισμά της η κ. Τριανταφύλλου εκθέτουν ανεπανόρθωτα τις σημερινές διοικήσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων, που χρησιμοποιώντας «φθηνές δικαιολογίες» γνωστοποίησαν στον ανακριτή ότι επιθυμούν το «κουκούλωμα» του πολιτικοτραπεζικού σκανδάλου. Πρόκειται για τις ίδιες διοικήσεις οι οποίες χρησιμοποιώντας όλα τους τα όπλα στρέφονται κατά ακόμη και ανήμπορων δανειοληπτών της… δεκάρας απειλώντας με προσημειώσεις, κατασχέσεις ακόμη και πλειστηριασμούς. Είναι αυτό που λέει ο θυμόσοφος λαός, «ακριβοί στα πίτουρα, φθηνοί στο αλεύρι». Η υπόθεση των κομματικών θαλασσοδανείων έχει περάσει από 40 κύματα. Η ιστοσελίδα eReportaz.gr είχε αποκαλύψει το διαβόητο πόρισμα του εισαγγελέα Γιώργου Καλούδη, το οποίο είχε ολοκληρωθεί στις 15 Μαρτίου 2013 ζητώντας την παραπομπή πολιτικών και τραπεζιτών για τα δάνεια της περιόδου 2000-2011, τα οποία είχαν ληφθεί με εγγύηση τις μελλοντικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων! Η υπόθεση, όμως, δεν προχώρησε… αρχειοθετήθηκε. Ανασύρθηκε από το αρχείο το 2017 μετά την έκδοση του πορίσματος της εξεταστικής επιτροπής για τα δάνεια επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ. Λίγο καιρό αργότερα ασκήθηκαν διώξεις και η υπόθεση ανατέθηκε σε ανακριτή. Τα 97 τραπεζικά στελέχη και οι επτά ταμίες και διευθυντές ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας κατηγορούνται για θαλασσοδάνεια ύψους 422.000.000 ευρώ. Από το εισαγγελικό έγγραφο προκύπτει ότι στο τέλος του 2016 οι οφειλές της Νέας Δημοκρατίας προς τις τράπεζες ανέρχονταν σε 223.200.000 ευρώ, ενώ του ΠΑΣΟΚ σε 199.600.000 ευρώ. Η συντριπτική πλειοψηφία των δανείων είχε δοθεί από την Αγροτική Τράπεζα (183.000.000 ευρώ στη ΝΔ και 160.000.000 στο ΠΑΣΟΚ), ενώ ακολουθούσε η Τράπεζα Πειραιώς με 26.800.000 ευρώ στη Νέα Δημοκρατία και 10.600.000 στο ΠΑΣΟΚ. Στη λίστα των κατηγορουμένων καταγράφονται ιστορικά στελέχη των δύο κομμάτων, όπως ο Τηλέμαχος Χυτήρης, ο Ιωάννης Παπακωνσταντίνου, ο Μενέλαος Δασκαλάκης, ο Αθανάσιος Σκορδάς, αλλά και πασίγνωστοι τραπεζίτες όπως ο Θεόδωρος Πανταλάκης, ο Απόστολος Ταμβακάκης, ο Νίκος Καραμούζης, κ.λ.π…. Παρότι σε γενικές γραμμές το νομοσχέδιο διόρθωνε λάθη του παρελθόντος, εντούτοις σημειώθηκε μια τεράστια… ανορθογραφία που αφορούσε τις υποθέσεις της τραπεζικής απιστίας, καθώς με κεντρική πολιτική απόφαση προβλέφθηκε ότι οι τράπεζες είναι υποχρεωμένες να καταθέσουν εγκλήσεις σε βάρος του ίδιου τους του εαυτού(!) προκειμένου να συνεχιστεί η ποινική διερεύνηση δεκάδων υποθέσεων που βρίσκονταν στα εισαγγελικά γραφεία ή ακόμη και στα ακροατήρια. Ως καταληκτική ημερομηνία κατάθεση της έγκλησης ορίστηκε η 18η Μαρτίου 2020. Η συγκεκριμένη επιλογή προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στο δικαστικό Σώμα και τα συνδικαλιστικά του Όργανα, ενώ επισήμως η κυβέρνηση αντέτεινε ότι ο σκοπός της τροποποίησης είχε να κάνει με τον απεγκλωβισμό των τραπεζιτών, οι οποίοι ήθελαν να διαγράψουν κόκκινα δάνεια. Ουδέποτε όμως δόθηκε μια πειστική απάντηση για τους λόγους που η τροπολογία είχε αναδρομική ισχύ. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι επρόκειτο για μια -ακόμη- ωμή παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στη δικαστική, με φόντο δεκάδες υποθέσεις για τις οποίες κατηγορούνταν πρόσωπα του «λευκού κολλάρου». Μια από τις πλέον «επικίνδυνες» δικογραφίες ήταν εκείνης των κομματικών θαλασσοδανείων….

Σχόλιο: Το άρθρο είναι πολύ ενδιαφέρον και το αναδημοσιεύουμε. Δεν γνωρίζουμε πάντως αν πληρώθηκαν τα δάνεια και από ποιούς- οπωσδήποτε έχει σημασία. Το γνωστό θέμα, παρά την τεράστια σπουδαιότητά του, δεν “έπαιξε” παρά ελάχιστα σε μμε ή κόμματα. Και από την εφαρμογή του Ν. Κατσέλη απασχολεί το ερώτημα της ευθύνης των τραπεζών για τις χορηγήσεις δανείων και με ποια κριτήρια.