Ενώ τα μέτρα της κυβέρνησης κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού, ξεκίνησαν να γίνονται πιο αυστηρά από τα μέσα του Μαρτίου, είναι φανερό πως το κύμα των απαγορεύσεων κλιμακωνόταν σιγά σιγά, όσο φτάναμε στη Μεγάλη Εβδομάδα. Όλες οι πρωτόγνωρες απαγορεύσεις , όλες οι διώξεις, όλες οι συστάσεις, όλη η πολεμική προς την Εκκλησία, όλη η τρομοκρατία από τα κανάλια, όλα αυτά έδειξαν να κορυφώνονται όσο η Εβδομάδα των Παθών πλησίαζε εγγύτερα. Και έτσι, πολλοί από εμάς, αντί να εισέλθουν πλήρεις χαράς και ελπίδας στην πιο ευλογημένη εβδομάδα του χρόνου, έφτασαν να διανύουν μία Μεγάλη Εβδομάδα, ευρισκόμενοι κάτω από το καθεστώς φόβου, κρατικής και μιντιακής τρομοκρατίας, απειλών για πρόστιμα, διαπομπεύσεων και δικογραφιών.

Τις τελευταίες μέρες, ξαφνικά αρχίσαμε να ακούμε διάφορα ρεπορτάζ για τα μέτρα περιορισμού, τα οποία θα αρχίσουν να χαλαρώνουν αμέσως μετά το τέλος της Μεγάλης Εβδομάδας. Όμως μέχρι τότε, θα έχουμε επιτήρηση δεκάδων χιλιάδων αστυνομικών, αύξηση των προστίμων, μπλόκα, ελέγχους, ιπτάμενα drones και ελικόπτερα. Ως δια μαγείας, από τη Δευτέρα του Πάσχα, όλα αυτά τα μέτρα δεν θα είναι απαραίτητα και οι διατάξεις περιορισμού θα ξεκινήσουν να αίρονται…

Είναι ολοφάνερο, πως η κυρίως στόχευση όλων αυτών των εξουθενωτικών μέτρων, ήταν από την αρχή στραμμένη κατά της Εκκλησίας, από μία κυβέρνηση η οποία στην πραγματικότητα τη θεωρεί απλά σαν μια εταιρεία παροχής κοινωνικών υπηρεσιών και τίποτα παραπάνω. Στην πραγματικότητα, θεωρούν τους ιερείς ως απλούς υπαλλήλους αυτής της «εταιρείας», που θα πρέπει να συμμορφώνονται σύμφωνα με τις προσταγές του κράτους, ασχέτως αν αυτές συγκρούονται με το ιερό ποιμαντικό τους έργο και ακόμα και τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης τους ως πνευματικοί διαμεσολαβητές μεταξύ Θεού και ανθρώπων.

Μέσα σε μια κοινωνία και σε ένα κράτος, στα οποία κυριαρχούν οι στατιστικές, η «αγιοποίηση» της επιστήμης, τα πλεονάσματα, τα «μαξιλαράκια» ασφαλείας, οι οικονομικές αναλύσεις και οι «ατομικές ευθύνες», αυτοί που συνεχίζουν να στρέφονται ακόμα με προσήλωση προς το Σωτηριολογικό  μήνυμα των Παθών και της Ανάστασης του Χριστού, φαντάζουν σαν ένα πλήθος ονειροπαρμένων ανθρώπων, που αποτελούν ένα ενοχλητικό εμπόδιο για την ομαλή εφαρμογή των πολιτικών της νέας τάξης πραγμάτων.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς αυτή η αδικαιολόγητη και άκρως επιθετική πολιτική που βλέπουμε να εφαρμόζεται και να στρέφεται εναντίον κάθε ιερού και όσιου της Ορθοδοξίας. Εναντίον του εκκλησιασμού, της Θείας Κοινωνίας, του Ιερατείου, του Αγίου Φωτός, της καμπάνας, του μεγάφωνου, ακόμα και εναντίον της επισκέψεως χριστιανών στα νεκροταφεία!

Είναι πολύ πιθανό πως όλα αυτά που βιώνουμε, αποτελούν μια «prova generale», για τα γεγονότα που θα επακολουθήσουν στο εγγύτερο ή στο απώτερο μέλλον.

Κάποιοι μας είπαν πως σε αυτήν την κρίση της πανδημίας, δεν κινδυνεύει ο Χριστός αλλά οι χριστιανοί, δεν κινδυνεύει η πίστη αλλά οι πιστοί. Είχαν δίκιο, εν μέρει. Όντως δεν κινδυνεύουν ο Χριστός και η πίστη. Όντως κινδυνεύουν οι χριστιανοί και οι πιστοί. Αλλά όχι από τον ιό. Δεν είναι αυτός ο ιός, ο μεγαλύτερος κίνδυνος που καλούνται να αντιμετωπίσουν.

Κινδυνεύουν από το θηριώδες αντιχριστιανικό κύμα που άρχισε να σηκώνεται και να κατευθύνεται καταπάνω τους. Διεθνές αλλά και εγχώριο.

Κινδυνεύουν από απαγορεύσεις. Από καταπατήσεις των θρησκευτικών και ατομικών τους ελευθεριών. Κινδυνεύουν από κρατική βία. Από διώξεις. Από φυλακίσεις. Από παρακολουθήσεις των προσωπικών τους δεδομένων. Κινδυνεύουν από κατευθυνόμενη κοινωνική και ταξική απομόνωση.

Και δεν κινδυνεύουν μόνο οι Χριστιανοί. Κινδυνεύουν όλοι όσοι αγαπούν την ελευθερία τους και την ανεξαρτησία τους.

Ο κίνδυνος είναι μεγάλος και απολύτως υπαρκτός. Αλλά δεν ονομάζεται COVID – 19.

Σε αυτήν την πρωτόγνωρη Μεγάλη Εβδομάδα, κάποιοι πνευματικοί ταγοί και κάποιοι πολιτικοί, μας παρότρυναν να κάνουμε τα σπίτια μας και τις καρδιές μας ναούς, αφού δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να σπεύσουμε στους κανονικούς ναούς.

Όμως o εκφοβισμός και η ακραία κινδυνολογία που εκπέμπονται από στόματα πολιτικών και δημοσιογράφων μέσω των τηλεοράσεων, καταφέρνουν να τρυπώσουν τον φόβο ακόμα και μέσα στους «ναούς» των οικιών μας και των καρδιών μας.

Ας μην το επιτρέψουμε αυτό στους εαυτούς μας, ειδικά σε αυτές τις άγιες ημέρες.

Ο Άγιος Παΐσιος, έλεγε πως: «όλοι οι μεγάλοι έχουν τα δικά τους σχέδια. Θέλουν δε θέλουν όμως, προωθούν το σχέδιο του Θεού».

Έχουσιν γνώσιν οι φύλακες.

Τώρα όμως, είναι η ώρα για να αφήσουμε πίσω μας τους φόβους.

Να αγαπήσουμε περισσότερο Αυτόν που διαλύει όλους τους φόβους.

«Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον» .

Είναι η ώρα που θα παρακολουθήσουμε την κορύφωση των Αγίων και Φρικτών Παθών, και θα στρέψουμε το βλέμμα προς την αδιανόητη ελπίδα που γεννά η νίκη του Χριστού, εναντίον του μεγαλύτερου φόβου από όλους . Τον φόβο του θανάτου.

Αφού νικήθηκε ο θάνατος, κάθε άλλου είδους εκφοβισμοί, είναι πολύ μικροί για να μας καταβάλουν.

Το μήνυμα της Ανάστασης του Θεανθρώπου, είναι πιο δυνατό από κάθε σκιά, από κάθε απειλή, από κάθε μισανθρωπικό συμφέρον, από κάθε σκοτεινή δύναμη ή πρόθεση.

Χριστός Ανέστη!