Η Ευρωπαϊκή Ένωση παρατείνει τις οικονομικές
κυρώσεις κατά της Ρωσίας για έναν χρόνο λόγω της Ουκρανίας, που δεν είναι μέλος
της. Επίσης, συνεχίζει στις κυρώσεις κατά της Συρίας, που δεν απειλεί την ΕΕ.
Εδώ και 9 χρόνια έχει καταστρέψει τις ζωές 50.000.000 πολιτών σε 4 χώρες- μέλη
της για να σωθούν οι Γερμανικές, Γαλλικές, Ολλανδικές Τράπεζες, με πρόσχημα τα
ελλείμματα. Αλλά, όταν η Τουρκία απειλεί ανοιχτά ένα μέλος της σκέφτεται αν θα
επιβάλει κυρώσεις!

Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση της αλληλεγγύης των
κρατών και της υπεράσπισης του Δικαίου ή μήπως είναι μια συμπαιγνία οικονομικών
και πολιτικών συμφερόντων, που δεν έχουν σχέση ούτε με το Δίκαιο, ούτε με την
αλληλεγγύη, ούτε με τα ιδεώδη ενός ευρωπαϊκού πολιτισμού; Μήπως είναι μόνο
φράγκα και εμπόριο;

Η απάντηση είναι σαφής από τα γεγονότα. Το
τελεσίγραφο της Άγκυρας, που εξευτελίζει την ΕΕ μέχρι κεραίας δεν είναι παρά η
απόδειξη ότι η ΕΕ είναι κεκραγμένα ανίκανη και άβουλη στο να κάνει
αποτελεσματικά το μείζον: Να υπερασπιστεί μια χώρα- μέλος της- την Κυπριακή
Δημοκρατία- όταν αυτή απειλείται από οποιονδήποτε, πολύ περισσότερο από τρίτο
κράτος. Και να υπερασπιστεί και μια δεύτερη χώρα- μέλος της, την Ελλάδα, που
απειλείται επίσης ανοιχτά από το τουρκικό τελεσίγραφο, με στρατιωτική επιβουλή!
Όχι όταν απλώς λοιπόν, απειλούνται δύο χώρες-μέλη της, αλλά όταν απειλείται η
εδαφική τους ακεραιότητα!

….

Η ΕΕ είναι τόσο σοβαρή οντότητα, που η Ολλανδία
και η Γερμανία αντέδρασαν στο να παρθούν μέτρα κατά της Τουρκίας την περασμένη
βδομάδα. Γιατί τα οικονομικά και στρατιωτικά συμφέροντά τους είναι πάνω από τα
συμφέροντα της ΕΕ! Και τα φραγκάκια είναι τόσα πολλά, που αξίζουν κι έναν
εξευτελισμό παραπάνω για τις χώρες τους και την Ένωση. Ο υπουργός Άμυνας
Αποστολάκης, μέσα σε όλη την αμφιλεγόμενη παρουσία του, είπε μια μεγάλη
αλήθεια. Ότι σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία η Ελλάδα θα είναι μόνη. Η
Ελλάδα, με εξαίρεση τους Βαλκανικούς, ήταν πάντα μόνη. Και δεν φοβήθηκε ποτέ τη
μοναξιά. Και, παρ’ όλα αυτά, κράτησε ψηλά το αξιοπρεπές όνομά της. Μέχρι την
τελευταία 40ετία. Που είτε από τους ηγέτες της είτε από τους «συμμάχους» της
έχει γίνει του κλώτσου και του μπάτσου. Του κάθε εσωτερικού ή εξωτερικού αλήτη.
Είναι καιρός αυτή η κατάντια να σταματήσει. Και να σηκωθεί ένα ανάστημα και να
διεκδικηθούν τα αυτονόητα δικαιώματα της χώρας. Με πυγμή και όχι με ψοφοδεείς
επικλήσεις στα συμβούλια της κάθε ΕΕ, όπως γίνεται μέχρι σήμερα.