Θα ήθελα να σχολιάσω μέσα σε λίγες γραμμές αυτές τις τρεις όμορφες και μεστές νοημάτων λέξεις, που πολλά μηνύματα διαχρονικά μπορούν να μας στείλουν δημιουργώντας μας υγιείς προβληματισμούς.

Η πρώτη λέξη ελληνορθόδοξη είναι σύνθετη και δηλώνει την καταγωγή, τον τόπο και την κατοικία, προσδιορίζοντας και την ορθόδοξη πίστη μας που ως αποκαλυφθείσα είναι η μόνη αληθινή και σώζουσα.

Η δεύτερη λέξη πολύτεκνη σημαίνει τα πολλά παιδιά, εστιάζοντας την προσοχή μας στη μέριμνα και στην αγάπη που πρέπει να επιδεικνύουμε στις πολύτεκνες οικογένειες. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούμε τις ολιγότεκνες οικογένειες, οι οποίες και αυτές πρέπει να τυγχάνουν του σεβασμού, της αγάπης και της εκτίμησής μας. Απλά, βλέποντας τα πράγματα αντικειμενικά, οι οικογένειες με τα πολλά παιδιά έχουν περισσότερες ανάγκες και χρήζουν της υλικής αλλά και της ηθικής μας συμπαράστασης.

Έχει ειπωθεί από παιδαγωγούς ότι τα παιδιά των πολύτεκνων οικογενειών μεγαλώνουν σε πιο φυσιολογικό περιβάλλον, γιατί μαθαίνουν από μικρά να συνεργάζονται μεταξύ τους, να μην είναι πολύ απαιτητικά, να γίνονται πιο υπεύθυνα και να βοηθούν με θυσιαστικό πνεύμα και αγάπη στις δουλειές του σπιτιού. Σ΄ αυτά τα παιδιά η αγάπη των γονιών μοιράζεται εξίσου και δίκαια σε όλα. Αντίθετα, όπου υπάρχουν ένα ή δύο παιδιά, κακομαθαίνουν και μέσα στο σπίτι γίνονται αυταρχικά και απαιτητικά. Ο λόγος είναι πολύ απλός: θέλουν να είναι πάντα στο επίκεντρο να γίνεται πάντα αυτό που θέλουν, να έχουν την αποκλειστικότητα ως προς τα αισθήματα που θα τρέφουν οι γονείς τους προς αυτά, δημιουργώντας δυστυχώς έπαρση και εγωισμό.

Είναι ακόμη φανερό ότι οι πολύτεκνες οικογένειες όταν είναι πιστές και έχουν εμπιστοσύνη στο Θεό ωφελούνται και βοηθιούνται. Τα πολλά αδελφάκια συνηθίζουν στο ομαδικό πνεύμα, στην αλληλεγγύη και στο σεβασμό.

Τα παλιά χρόνια οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολύτεκνες χωρίς να κάνουν μάλιστα προγραμματισμό. Και ο άνδρας και η γυναίκα εκζητούσαν την χάρη του Θεού και ήταν υπάκουοι στο σχέδιό Του, χωρίς να αντιτάσσουν σύγχρονα επιχειρήματα που σήμερα επιστρατεύουν πολλοί για να αποφύγουν την τεκνογονία, δήθεν περί οικονομικών δυσκολιών και άλλων παραγόντων. Για να επιβεβαιώσουμε του λόγου το αληθές, ας ρωτήσουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Θα μας πουν ότι ήταν παιδιά πολύτεκνων οικογενειών. Μάλιστα, έχουν να μας διηγηθούν ωραίες και όμορφες εικόνες και ιστορίες όπου περίμεναν τον πατέρα να έλθει από το χωράφι, έστρωναν το τραπέζι για το φαγητό, έτρωγαν όλοι μαζί και μοιράζονταν κάθε βράδυ στο σοφά, ιστορίες και βίους αγίων, αφού δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και το διαδίκτυο που, μπορεί με την ταχύτητα της είδησης να μας έκαναν μία γειτονιά, μάς αποξένωσαν όμως και μάς απομάκρυναν τον έναν από τον άλλο.

Επίσης, υπήρχε ο απαιτούμενος αμοιβαίος σεβασμός, με τα παιδιά να δέχονται τις συμβουλές των μεγαλυτέρων τους. Κάθε Κυριακή πήγαιναν όλοι μαζί στην Εκκλησία, γιατί θεωρούσαν ότι μόνο με την ευλογία του Θεού και της Παναγίας θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας.

Η τρίτη λέξη είναι η οικογένεια. Είναι μία πονεμένη ιστορία σήμερα για όλους μας αυτό το κύτταρο της κοινωνίας μας που βάλλεται πανταχόθεν με όλα αυτά που ψηφίζονται, ακούγονται και διαδίδονται. Ο κοινωνικός ιστός μίας κοινωνίας που δεν έχει σωστές και ευλογημένες οικογένειες, σίγουρα, πιο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει.

Αυτές οι ευλογημένες πολύτεκνες οικογένειες είναι οι «αιμοδότριες» δυνάμεις του έθνους μας η ελπίδα και η «μαγιά». Όσο υπάρχουν, δεν θα αφήσουν το έθνος μας να αφανισθεί. Γι΄ αυτό, στώμεν μετά φόβου, πίστεως και αγάπης! Ας βοηθήσουμε και ας στηρίξουμε τις πολύτεκνες οικογένειες, με την αγάπη και την προσευχή μας. Την έχουν σίγουρα ανάγκη.

Πηγή: ekklisiaonline.gr