Οι εικόνες συνωστισμού που παρατηρήθηκαν το σαββατοκύριακο, με ουρές καταναλωτών που περίμεναν (κυρίως) έξω από πολυκαταστήματα, φαίνεται πως ενόχλησαν την κυβέρνηση και τους… τηλε – δικαστές των ΜΜΕ, που δεν φαίνεται να υπολογίζουν καν πως οι πολίτες βρίσκονται υπό καθεστώς αυστηρού εγκλεισμού εδώ και τρείς μήνες.
Στην κυβέρνηση μάλιστα, συζητούν και σχεδιάζουν διαδικτυακές φόρμουλες για… χρονομέτρηση της εξόδου των πολιτών, σαν να βρισκόμαστε σε κάποιο τηλεπαιχνίδι κατανάλωσης αγαθών με περιορισμένο χρόνο ή σαν ένα είδος δυστοπικού «στίβου μάχης» για απεγνωσμένους πολίτες.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, στα αρμόδια Υπουργεία σκέφτονται να δημιουργήσουν μια εφαρμογή για smartphones που ο καταναλωτής θα συμπληρώνει τα στοιχεία του και μόλις θα λαμβάνει έγκριση, θα ξεκινά… η αντίστροφη μέτρηση ενός χρονόμετρου (!). Προς το παρόν φαίνεται πως δεν θα εφαρμοστεί ακόμα κάτι τέτοιο, άλλα και μόνο που υπάρχει πρόθεση για να εφαρμοστεί, αρκεί.
Είναι εξωφρενικό πως δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν το ότι βρισκόμαστε σε καθεστώς απαγόρευσης των μετακινήσεων (ένα από τα αυστηρότερα σε όλον τον κόσμο) επί τρείς ολόκληρους μήνες και ότι σιγά σιγά γίνεται τρόπος ζωής το να βγαίνουμε από το «κλουβί» στέλνοντας SMS ή συμπληρώνοντας αιτήσεις δανεικής «ελευθερίας» με λήξη χρόνου.
Το να κάθεται κάθε κύριος Σύψας και κάθε κυρία Παγώνη (και οποιοσδήποτε άλλος αρέσκεται να τρομοκρατεί συστηματικά τον κόσμο) σε μια καρέκλα και να έχει μετατρέψει σε «επάγγελμα» το να δίνει εντολές (σαν δήθεν εισηγήσεις), να κρούει αιώνια «καμπανάκια» και να εξαπολύει δυσοίωνες «προφητείες» («ξεχάστε το Πάσχα, ξεχάστε το καλοκαίρι, ξεχάστε το 2021, ξεχάστε γενικώς…»), ενώ τρέχουν οι παχυλοί μισθοί υπό την αιγίδα της κυβέρνησης και ενώ έξω η αγορά κατακρημνίζεται μέρα με την μέρα, δείχνει με εμφατικό τρόπο πως μεταχειρίζονται τους πολίτες -όχι σαν ανθρώπους- αλλά σαν κοπάδια χρήσιμων ηλιθίων.
Δεν υπολογίζουν τη διάλυση της οικονομίας, δεν υπολογίζουν το δηλητήριο της εθνικής κατάθλιψης που μπολιάζουν στον κόσμο μέσω του φόβου και της παρατεταμένης ασυλοποίησης της κοινωνικής ζωής.
Με το να διασπείρουν τον φόβο και να απειλούν για νέο κλείσιμο της αγοράς, το μόνο που καταφέρνουν είναι να ωθήσουν τον τρομοκρατημένο κόσμο να συνωστιστεί ακόμα περισσότερο, αφού θα σπεύσει μαζικά για να προμηθευτεί αυτά που θέλει, πριν κλείσουν εκ νέου τα καταστήματα. Φαίνεται πως έχει χαθεί ακόμα και η κοινή λογική.
Πάντως, έχει σημασία να επισημανθεί πως το μεγαλύτερο ποσοστό του συνωστισμού που παρατηρήθηκε το περασμένο σαββατοκύριακο, ήταν έξω από υπερκαταστήματα πολυεθνικών και εδώ είναι που πρέπει να σταθούμε λίγο.
Είναι απολύτως κατανοητό πως οι πολίτες επιθυμούσαν να «ξεσκάσουν» από την παρατεταμένη κλεισούρα της καραντίνας και έσπευσαν να κάνουν κάποια ψώνια για νοιώσουν λίγο καλύτερα και να ξορκίσουν κάπως την βαριά σκιά των όσων βιώνουν.
Από την άλλη όμως, δεν παύει να είναι λυπηρό το να ενδίδει απροβλημάτιστα ο κόσμος στο φαινόμενο του βραχυπρόθεσμου προαυλισμού για κατανάλωση, στο άνοιγμα του «μαντριού» για λίγο καταναλωτική «βοσκή» και ξανά τα κεφάλια μέσα. Δεν είναι φυσιολογικό. Δεν είναι αυτή η κανονικότητα και δεν μπορεί ποτέ να γίνει. Και στο κάτω κάτω, η απόκτηση αγαθών δεν μπορεί να σημαίνει τίποτα χωρίς την ύπαρξη ουσιαστικής ελευθερίας.
Και επιπροσθέτως, έχουμε φτάσει σε τέτοιες κρίσιμες συνθήκες στην οικονομία της χώρας, που πρέπει άμεσα να στηρίξουμε τις αμιγώς Ελληνικές επιχειρήσεις (μικρές συνοικιακές άλλα και μεγαλύτερες) και όχι τόσο τις γνωστές αλυσίδες πολυεθνικών, που αν μη τι άλλο έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης στην αγορά.
Και τώρα αλλά και αργότερα που ίσως χαλαρώσουν περισσότερο τα μέτρα, είναι σημαντικό να επιλέγουμε Ελληνικά προϊόντα, στην ένδυση, στην υπόδηση, σε ηλεκτρικές συσκευές, σε καλλυντικά, στις τροφές για το σπίτι, στην εστίαση και σε κάθε άλλο είδος κατανάλωσης.
Η συντριπτική πλειοψηφία των βιοπαλαιστών καταστηματαρχών του λιανεμπορίου, έχουν υποστεί βαρύτατα πλήγματα στις επιχειρήσεις τους, τηρούν ευλαβικά όλα τα μέτρα που θέτει η κυβέρνηση, αγωνίζονται να σταθούν όρθιοι στα δύσκολα δεδομένα της σημερινής αγοράς, δεν έχουν πολλά έσοδα, ούτε ουρές πελατών να περιμένουν έξω από τα μαγαζιά τους. Θα είναι τεράστια αδικία άλλα και οικονομικός όλεθρος, να πληρώσουν αυτοί τα σπασμένα των φαινομένων που παρατηρούνται έξω από τα υπερκαταστήματα.
Ας σταματήσει λοιπόν αυτή η καταστροφολογία από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους. Ας τελειώνει αυτό το ανέκδοτο με τα SMS, τις χρονομετρήσεις και τους κόφτες. Ας καταλάβουν ότι καταστηματάρχες και καταναλωτές δεν είναι απλοί αριθμοί σε γραφήματα, άλλα άνθρωποι που συνθλίβονται από την μέγγενη των περιοριστικών μέτρων.
Αν συνεχίσουν έτσι, το… χρονόμετρο των κοινωνικών αντοχών σίγουρα θα μηδενίσει.