Ορθως τονίζεται από τον Ε. Βενιζέλο στα «ΝΕΑ» ότι η απόφαση του ΣτΕ υποχρεώνει το κράτος στο να εκδώσει νέα πράξη σύμφωνη με τα επίκαιρα επιδημιολογικά δεδομένα ,με τις εξής όμως κρίσιμες πρόσθετες επισημάνσεις, που δεν γίνονται στο άρθρο, και που κυριως αφορούν στο ότι η απόφαση δεν γεννά ΜΟΝΟ αυτή την υποχρέωση!

1. ΜΕΧΡΙ να εκδοθεί τέτοια κανονιστική πράξη ή νόμος ή ο,τι άλλο, η ΔΙΟΙΚΗΣΗ υποχρεούται να δεχτεί τις αιτήσεις των υγειονομικών που ζητούν να επιστρέψουν!

Το «μέχρι» έχει ειδικο ενδιαφέρον! Στο άρθρο του Βενιζέλου το ζήτημα δεν θίγεται.

Το «μέχρι» έχει επιπρόσθετο ενδιαφέρον αν μάλιστα για υγειονομικούς ή/και προεκλογικούς λόγους ΟΥΔΕΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΑΞΗ εκδοθεί πράγμα που σιωπηρώς θα σημαίνει ότι δεν υφίστανται τέτοια κρίσιμα δεδομένα που να επιβάλουν νέα ρύθμιση.

Στο μέτρο που πρόκειται για το αυτό «διοικητικής φύσεως ζήτημα» κατά τις παραγράφους 1.4 και 5 του άρθρου 50 π.δ. 18/1989. Με τις σχετικές κυρώσεις σε περίπτωση μη συμμορφώσεως.

Δεν δικαιούται να απαντήσει «δεν συμμορφώνομαι» γιατί «περιμένω την νέα κανονιστική πραξη» ή τον νέο νόμο! Άρα η απόφαση υποχρεώνει προς το παρόν και την εκτελεστική εξουσία.

Όχι μόνο τον ΝΟΜΟΘΕΤΗ ή την ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΩΣ ΔΡΩΣΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ.

Αρκεί οι ενδιαφερόμενοι να κινηθούν άμεσα.

Και η απόφαση να γράφει ολόκληρη γρήγορα.

Αυτή η συμμόρφωση στο ενδιάμεσο διάστημα είναι ατομική για τον κάθε αιτούντα ευχερέστατη αν υπάρχει η σχετική βούληση ,δεν έχει ανάγκη καμίας ειδικής «οργανώσεως» και είναι απολύτως ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ!

Ελπίζω να το κατανοήσουν αυτό και τα συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών δίδοντας ορθές και όχι παραπλανητικές συμβουλές! Όποιος προλάβει.!

Χωρίς σκόπιμες καθυστερήσεις.

2. Η δικαστικως και αμετακλητως διαπιστωθείσα παρανομια των 10 μηνών ( ΜΑΡΤΙΟΣ – ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2022) ήταν και θα παραμείνει εις το διηνεκές παρανομια!

Και δη σοβαρότατη ως θίγουσα στον πυρήνα τους συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα περιουσιακής (και όχι μόνο) υφής των γιατρών.

Οι σχετικές αγωγές αποζημιώσεως και αποδόσεως μισθών για το ενδιάμεσο αυτό διάστημα δεν μπορεί παρα να ευδοκιμήσουν, αρκει οι αγωγές να ασκηθούν (ήτοι απλως κατατεθούν στο διοικητικό δικονομικό δίκαιο) και επιδοθούν εντός του χρόνου της διετους για «δημοσιους υπαλληλους»παραγραφής!

Και τούτο διότι η κανονιστική πραξη – βάση απομακρύνσεως του Μαρτίου κρίθηκε αμετακλήτως ex tunc (εξ υπαρχης) ως αντισυνταγματική.

Οι αγωγές μπορούν να συνοδευτούν κσι από αξιώσεις ηθικής βλάβης.

Η νέα κανονιστική απόφαση, αν υπάρξει, δεν μπορεί να είναι αναδρομική!

Προσβάλλεται άμεσα δικαστικώς και ελέγχεται αυστηρά επί τη βάσει των νέων κριτηρίων αναλογικότητας, αιτιολογίας, και λήψεως υπόψη των επίκαιρων επιδημιολογικών δεδομένων!

Η αναστολή της είναι επίσης δυνατή!

Επανάληψη της αυτης πράξεως με εμφανώς ηπιότερα επιδημιολογικά δεδομένα θα είναι ΠΡΟΔΗΛΩΣ παράνομη.

Το ζήτημα αυτό επίσης δεν θίγεται στο άρθρο.

3. Σε ελαφρα νομίζω αντιθεση με τον διαπρεπή συνάδελφο, εύχομαι πραγματικά, στην καινούργια κρίση, όταν και αν υπάρξει, τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα σε συνδυασμό

με την αρχη της αναλογικότητας να επιτρέψουν, έστω και υπό προσεκτικούς ΟΡΟΥΣ, την επιστροφή των υγειονομικών που έχουν πολλά να προσφέρουν στο σύστημα υγείας μας. Τα νεα δεδομένα, συνολικώς εκτιμώμενα, μπορεί κάλλιστα να επιβάλλουν την άμεση επαναφορά των ιατρών.

4. Όλοι μας περιμένουμε να σχολιάσουμε επιστημονικά πώς (με ποιο ακριβως τροπο) «προσφυώς» το Τμήμα του ΣτΕ απέφυγε την παραπομπή στην ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ , περνώντας το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας μέσα στον έλεγχο της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης.

Εντουτοις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η «αντισυνταγματικότητα» αυτή έστω και ως «παράνομη αιτιολογία» συνιστά το «διοικητικής φύσεως κριθεν ζήτημα» με όλες τις εντεύθεν κατά το άρθρο 50 π.δ. 18/1988 συνέπειες.